Johny en Magda JONCKERS

In Drieslinter is het alle dagen Bonanza

met Little Joe in de hoofdrol

De 50-plussers onder ons kennen natuurlijk de legendarische westernreeks Bonanza uit de zestiger jaren. In die reeks was er een opvallende rol weggelegd voor de jongste van de familie Cartwright: de flamboyante Little Joe, vaak meer playboy dan cowboy, gespeeld door wijlen Michael Landon. Bij Johny Jonckers is het een andere Little Joe die de hoofdrol opeist en wel als een stamvader zonder weerga.

De aanloop

Johny is grootgebracht middenin de duivensport. Zijn vader Albert was een gerespecteerd vitesser en Johny werd al jong ingewijd in de finesses van het duivenspel. Ze speelden samen als Vader en Zoon Jonckers in Grimde (Tienen) en dat bleef ook zo na het huwelijk van Johny en Magda. Eigenlijk waren ze toen zowat de schrik van de streek en bij elk seizoensbegin loerde wel ergens een uitsluiting. De concurrentie was hen vaak liever kwijt dan rijk. Het waren nog heel andere tijden: A. en J. Jonckers hadden plaats voor welgeteld 6 weduwnaars en kochten jaarlijks 20 ringen. Toen vader Jonckers overleed, startte Johny op zelfstandige basis achter de woning in de Molenstraat in Drieslinter. We schrijven 1978.

Andere duiven

Johny zag voor zichzelf niet veel toekomst meer in het spelletje op Momignies. Hij zou het deels uit goesting, deels noodgedwongen proberen op de halve fond en grote halve fond. De lessen van vader Albert indachtig, wist hij dat in duivensport alle kennis, kunde en ijver niet volstaan als je niet de juiste duiven hebt. Die zou hij dus bijhalen waar je ze kon vinden en dat was toen volgens hem bij Raoul Verstraete en... bij de gebroeders Janssen. Zeker deze laatsten kenden toen al de prijs. Maar Johny was vastberaden: die duiven moest hij hebben ook al betaalde je toen in de Schoolstraat al omgerekend meer dan 60 euro voor een papjong van 1 dag. En als je iets bijzonders wilde, was het een heel pak meer. Zo moest en zou hij bij Janssen een jong vastkrijgen van de Oude Witoger (6371172-65), wat na veel aandringen ook lukte. 60 of 250 euro lijkt nu niks, maar een brood kostte toen zowat 20 eurocent. In elk geval was het voor het jonge gezin een serieuze investering, in die mate zelfs dat het gespaarde geld voor een nieuwe salon er aan moest geloven. Het nieuwe salon kon wel even wachten. Magda hierover: "Hij was zo gedreven voor die duiven dat ik wel geen neen kon zeggen...". Maar Johny had wat hij wilde, meer nog: hij was meteen op dreef op de halve fond.

Overigens had hij bij Verstraete ook geen tweede keus gekocht: o.a. drie kinderen uit de Gouden Bol en eentje uit de Mirage.

Verbruggen

Van de halve fond trok Johny ook af en toe verder naar de grote halve fond: Argenton, Châteauroux, Vierzon enz. en daar botste hij op het onomstootbare meesterschap van ene Gommaar Verbruggen die de nationale en semi-nationale kopprijzen aaneen scheen te rijgen met zijn soort van de Kletskop, 020, Teen, Massis en noem ze maar, duiven die allemaal teruggingen naar die wondere As van Maurits Vandevelde (2231035-72) met zijn 17 eerste prijzen. Op een verkoping van Verbruggen kocht Johny een kleinzoon van diezelfde As, maar de duif bevruchtte niet. Geen man over boord bij een man als Gommaar en dat zou rechtgezet worden met een andere duif. Een drieste duivendiefstal in Kaggevinne gooide hier echter tijdelijk roet in het eten. Maar achteraf zou het nog meer dan goed komen. De duiven die Jonckers er nadien haalde waren stuk voor stuk hetzij zelf goede vliegers hetzij topkwekers. In zoverre zelfs dat de huidige soort in Linter nog bijna helemaal teruggaat naar de Kletskoppensoort van Verbruggen. De belangrijkste schakel hierin was de fameuze Vooruit.

De Vooruit

Vader van de Vooruit was de Witpen As, 2119817-88, en deze kwam uit de 2359342-85, een directe Verbruggen en  kleinzoon van de As Vandevelde, aangevuld met het Mariën-Meulemanssoort (Kadet, Witneus). Moeder van de Vooruit was eigen kweek uit een duiver van Lou Wouters met een duivin soort Raoul Verstraete (lijn Gouden Bol en Meteor).

De Vooruit was een fenomeen met als specialiteit - zijn naam zegt het - het vooruitvliegen, tot 10 minuten los als het moest. Zo vloog hij o.a. 1 Bretigny van 1957 duiven en 1 Toury tegen 1295 duiven. In totaal vloog hij 11 x de eerste boven Parijs. Hij werd 9de nat. Asduif Halve Fond in 1994 en mede door zijn toedoen won zijn baas het Algemeen Kampioenschap in Rummen. Maar de medaille had een keerzijde en Jonckers werd weer eens uitgesloten. Dan maar definitief overstappen naar de nationaals...

Er kwamen nog meer Verbruggenduiven, o.a. een koppel uit de Blauwe 020 en een zus van de Kletskop, Teen, Massis et tutti quanti. Ervan overtuigd dat de Vooruit zijn kwaliteiten vooral van de Verbruggenduiven erfde, werd vooral in die richting verder gekweekt. De Vooruit kreeg een kleindochter van Zoon 020 x Zus Kletskop en daar kwam o.a. de Jonge Vooruit uit. De Jonge Vooruit was een prima vlieger, maar zijn broer de Schone Vooruit (2054490-94) was de betere kweker van de twee. Met weeral een directe Verbruggen, het Annie-Kadetje (lijnen Kadet, Schilderij, Massis) gaf de Schone Vooruit de Zabel, ring 2093946-99. Zabel verenigde al het goede van de Verbruggenduiven in zich en liet dat merken door 4 nat. te vliegen in de zone tegen 6872 duiven vanuit Bourges. Maar hij werd vooral een superkweker. We komen erop terug.

Zabel was niet de enige goede uit de Vooruitlijn. Ook uit broers en zussen van de Vooruit kweekte Jonckers meer dan behoorlijk. Zo vlogen twee kleinkinderen van de Schone Vooruit samen 1 en 2 nat. Bourges van 22808 duiven. Meer moet dat niet zijn. Die 2de nat. was zelfs ingeteeld en had aan twee kanten het bloed van de Vooruitlijn (zoon nestzus Vooruit x kleindochter zus Vooruit). Jonckers zat spreekwoordelijk op rozen. Hij had de soort vast voor het spel dat hij beoogde.

Tussendoor haalde Jonckers nog wel links en rechts wat versterking. In 1987 haalde hij bij Lou Wouters te 's Gravenwezel wat graanjongen uit de vliegduivinnen. Maar Wouters was geen pedigreeman en de afstamming van die duifjes is er nooit gekomen. Daarna haalde Johny nog wat duiven bij Houben Itegem, direct en via Remi Mattheus uit Rillaar, maar de Verbruggenduiven vormden toch de ruggengraat van het hok. Uit een combinatie Verbruggen-Houben haalde Johny zijn "Artiest 2" die 2 nat. Asduif Hafo werd in 1994 en grootvader van de reeds vermelde 2 nat. Bourges.

Millenniumwende

Rond de komst van het nieuwe millennium, vond Johny Jonckers, die intussen samen speelde met zijn zoon Yves, dat het tijd werd voor een substantiële bloedverversing. Niet evident als je al op zo en hoog niveau een woordje kunt meepraten. Zijn keuze viel uiteindelijk op Jos en Jules Engels, de erven van de fenomenale Flor Engels uit Putte. Jonckers die vooral op zoek was naar duiven die meer dan één keer de kop konden vliegen, was erg gecharmeerd door hun Marieke, 6153558-01, die op de Olympiade in Lievin (FR) stond met knaluitslagen als 1 prov. Vierzon 1712 d., 2 nat z. La Souterraine 6078 d. en 7 Vierzon 3621 duiven.

Johny kocht er o.a. een zoon en een dochter uit de stamduif 'Den 231', een dochter van de Dikken 584-90 (1 s-nat. Châteauroux), een broer van Marieke en een halfzus van Marieke. Voor minder ga je toch niet als je Johny Jonckers heet... Die halfzus Marieke werd naderhand de "Beauty Engels", 6121677-02. Ze was overigens een volle zus van de 2 nat. Argenton bij Engels tegen 4955 duiven.

Vader en zoon Jonckers koppelden de Beauty Engels tegen hun beste duif van het moment en dat was de reeds genoemde Zabel, zelf een kopvlieger met de goede genen van alle stamduiven van Gommaar Verbruggen. En het was "bingo" zoals dat heet. Een wereldkoppel was geboren, waaruit aan de lopende band toppers kwamen voor de vlucht en voor de kweek: de Vechter, de Plezante, Zabel 371, Schalie Zabel, Zabelke 202 en noem ze maar. Op het schema kan u aflezen wat er uit die Zabels is voortgekomen aan interprovinciale en zonewinnaars. Ook de stamduivin, de 646, die we meteen tegenkomen, is een kleindochter van dat eerste superkoppel.

Een geluk bij een ongeluk...

Met de broer van Marieke liep het minder goed af: het beest werd vrij spoedig ziek en ging dood. Maar ook de Engels brothers zijn hele faire kerels en Johny mocht een andere duiver halen in de plaats. Viel dat even tegen... de vader van Marieke zat tegen een andere duivin, weliswaar een zus van de moeder van Marieke. Maar Jos Engels stelde hem gerust dat die voor de kweek even goed was. Maar toen Johny en Yves het duivertje vastkregen dat ze in ruil kregen voor de gesneuvelde broer Marieke, zakte de moed hun in de schoenen: zo een niemendal van duiver, een pruts of prul of hoe u het ook wil noemen. "Ik durfde niet veel zeggen, maar als het een duif geweest was die ik moest betalen, had ik hem onder geen beding aangenomen," verklapt Johny nu. Die kleine duiver had wel malse pluimen, een heldere blik, een mooie pedigree, maar in de hand was het geen duif: nikske spieren, geen rug kortom een duif die de winter niet haalt als ze bij de grote selectie nog op uw hok zit. Maar het gekke is dat die kleine pruts van een duiver, ring 623181-04, er elf jaar later nog zit en vertroeteld wordt als een wereldvedette. Ja, beste lezer, dit is het onwaarschijnlijke verhaal van de absolute stamduif in Linter: de Little Joe of "Littel Joe" zoals hij bij Jonckers in de computer zit en op alle stambomen verschijnt.  En ook na 11 jaar is het nog steeds een duif die je eigenlijk niet op je hok wil (als je niet beter weet)... Zijn kinderen des te meer. Want nadat de Little Joe in 2007 tegen de 646 - kleindochter Zabel x Beauty - kwam te zitten, zijn er enkel nog kampioenen uit gekomen: Benjamin, Junior, Tornado, de 801, Kleine Joe, de Argenton, de 70... Samen met hun kinderen vliegen ze een tiental eerste prijzen in groot verband (iprov. of zone) en minstens dertig top 10 plaatsen in het interprovinciaal of zonaal spel, naast asduiftitels en kampioenschappen. Kortom een kweekkoppel dat nauwelijks zijn gelijke kent en laat ons eerlijk zijn, met een grote dosis geluk aan de basis. We laten het aan de lezer over om zich via het overzicht een beeld te vormen van de grootse kwaliteit die dit kweekkoppel in 5 jaar tijd op de wereld zette. Het wonderkoppel gaf zijn laatste jongen in 2011 De 646-duivin is er ondertussen niet meer.

Naar Dentergem

Jonckers weet dat goede duiven je niet zomaar komen toegevlogen. Ook weet hij dat zelfs een superlijn uitgekweekt raakt, als je niet op tijd wat bijhaalt. Je kunt wat verre inteelt doen, maar op termijn is ook dat niet houdbaar: er moet af en toe vers bloed bijkomen. In 2007 stond Jonckers een eerste keer aan de deur van Gaby Vandenabeele. Hij haalde er toen een ingeteelde kleinzoon van de Wittenbuik (uit zoon Wittenbuik x halfzus Bliksem). Dat die Blauwe Wittenbuik, 3008335-07 ook nog 25% Engelsbloed had vond hij mooi meegenomen. Ondertussen heeft die Blauwe Wittenbuik zich in Linter al ontpopt tot een topkweker, vader van 5 nat. La Châtre tegen 21180 duiven en grootvader van o.a. 8 en 28 nat. La Souterraine tegen 16665 duiven en ook grootvader van Fado, 6 nat. Asduif grote Halve Fond. Ook de Superkweker van Erwin Schepmans, 2189983-08, vader van 4 nat. Montluçon 18568 d. en 1 nat. La Souterraine 17017 duiven is een kleinzoon van die Blauwe Wittenbuik (x de Zabelsoort).

Jonckers zou Jonckers niet zijn als hij daar ondertussen niet een dochter van Neptunus, een broer van Gloria en twee kinderen uit de Rudy zou bijgehaald hebben. Op een investering heeft hij nooit gekeken, en - geef toe - hij heeft het zich nog nooit moeten beklagen. Uit die zoon Rudy had hij in 2014 overigens al een bijzonder veelbelovend duivinnetje: het 2263502-14 dat 4 La Souterraine vliegt tegen 1582 jonge duiven en 17 nat. Argenton van 27254 jongen.

Muziek verzacht de zeden

Het mag duidelijk zijn dat Johny Jonckers de knepen van het vak kent en een fijne stielman is. Niet alleen weet hij als geen ander aan de goede duiven te komen, hij weet er ook het maximum uit te halen. Als je dan aan Johny Jonckers vraagt wat hij anders doet dan anderen, dan haalt hij heel eerlijk de schouders op en zegt... "Niets bijzonders bij mijn weten... ermee bezig zijn, goed verzorgen en regelmaat... dat is het zowat." Maar als je dan je ogen en oren open houdt, merk je toch wel een en ander wat opvalt. Zo bijvoorbeeld de muzikale omlijsting op alle hokken. "Wat is hiervan de bedoeling?" vragen we een beetje gespeeld onwetend. "Hier speelt de radio op alle hokken van 's morgens tot 's avonds, ongeacht wat er op de radio is: muziek, nieuws, interviews, praatprogramma, kookprogramma, verkeersinformatie, mijn duiven vinden het allemaal even boeiend. Neen, alle gekheid op een stokje: het maakt de duiven zo gewoon aan lawaai en stemmen dat ze het als normale ruis gaan beschouwen. De belangrijkste reden is dat de duiven doorheen de radio het gewone lawaai van andere duiven uitlaten en binnenlaten, van hokken poetsen enz. minder als storend ervaren en zich er niet meer druk in maken. Ik denk hierbij dan vooral aan weduwnaars die we eigenlijk zoveel mogelijk met rust willen laten in de dag." Ik heb hem niet gevraagd waar hij zijn inspiratie hiervoor haalde, maar ik weet dat met name Maurits Vandevelde in Schoonderbuken het systeem van de radio reeds 40 jaar geleden toepaste. Zijn As kende perfect alle hitparades van destijds.

Een stok achter de deur

Echte kampioenen laten blijkbaar niets aan het toeval over. Zo merkten we dat er bij elk hok een "stok" beschikbaar was en we zagen snel waarvoor die diende: zodra Johny de stok vastnam, haastten alle duiven zich vanuit de gang in het hok. Hij moest er zelfs niet eens mee wijzen. "Duiven zijn een beetje als circusdieren," weet Johny, "met een beetje geduld en regelmaat kun je ze alles leren. Ik tover wel geen duiven uit mijn hoed, maar ik leer ze wel luisteren naar de stok. Melkers die duiven bijeen jagen of het hok in of uit jagen met hun handen, vragen er zelf om om schuwe duiven te hebben. De duiven weten het niet meer: de ene keer dient je hand om een duif op te nemen en de andere keer moeten ze voor diezelfde hand wijken of vluchten... Je mag de duiven niet bang maken van je handen... vandaar de stok" We herinneren ons dat we dezelfde stok(ken) om dezelfde redenen zagen bij Willem de Bruijn. Het lijken details, maar in duivensport telt blijkbaar elk detail.

Droog, droger, droogst

Met hygiëne en droogte kun je de meeste ziektes en kwalen een stap voorblijven, weet Johny Jonckers. Voor die hygiëne kan hij op bijzonder veel steun en hulp rekenen van zijn vrouw Magda die dagelijks alle drinkpotten uitwast met heet water en vervangt door een tweede stel dat stond te drogen op een oud wasrek. Ook de hokken en bakken worden het jaar rond zuiver gehouden en ook daar is Magda niet vies van. Gelukkige melkers die zo een begrijpende en behulpzame partner treffen. De hand van een vrouw doet blijkbaar wonderen op een duivenhok.

In elk vlieghok hangt een stralingsplaat die elektronisch gestuurd wordt met een temperatuur- en hygrometer. "Ik gebruik enkel de hygrometer," weet Johny, "Ik vind droogte veel belangrijker dan temperatuur." De vochtigheidsmeter staat ingesteld op zo een 70% vochtigheidsgraad. Vochtiger mag het niet worden op een hok of er komt narigheid en formeverlies van.

Nog droger

Over droog gesproken: Johny Jonckers pratikeert al enkele jaren het droog weduwschap: dat betekent dat vliegers in heel hun carrière geen jong te zien krijgen. Vroeger werd er wel aan winterkweek gedaan met de vliegers, die de eerste ronde eieren van de kwekers grootbrachten. Maar Johny vindt dat je daar maar andere duiven voor moet inspannen. Vliegers moeten geen nodeloze energie steken in het groot trekken van jongen vindt hij. Met 30 koppel kwekers komt hij zo ook natuurlijk snel genoeg aan het gewenste aantal jongen voor eigen gebruik.

Voor 2015 heeft hij echter nieuwe plannen: in plaats van twee hokken weduwnaars, wordt er één hok ingeruild voor het spel met duivinnen op weduwschap. De aanstokers hiervoor zijn de broers Freddy en Jacques Vandenheede uit Zingem, waarmee Johny de laatste jaren vriendschappelijke contacten heeft. Hij heeft er ook duiven gehaald, er is uitgewisseld en samen gekweekt met het allerbeste wat beiden hebben. Daar gaan op beide fronten weer vonken van komen, denken we. Maar er is dus ook het duivinnenspel dat zijn intrede gaat doen in Drieslinter. Er zitten 19 jaarse duivinnen klaar om erin te vliegen. We zijn benieuwd.

"Alles gegeven"

De duiven in Linter hadden begin maart al een opmerkelijke conditie. Zowel doffers al duivinnen vliegen uit zichzelf ongeveer een uur zonder te landen... "Zo moet het eigenlijk," vindt Jonckers, "als ze niet uit zichzelf vliegen, is er wat mis of is er geen conditie. Mij ga je niet rap duiven zien opjagen met vlaggen of ballen. Als ze niet 'graag' vliegen ga ik eerder bij mezelf kijken of ik ze wel alles heb gegeven om 'in orde' te zijn."

Daar springen we natuurlijk meteen op, want ook ondergetekende gelooft nog altijd een beetje dat duiven in conditie krijgen veel te maken heeft met wat je "geeft". Jonckers spreekt me zelfs niet helemaal tegen. Het is nogal wiedes dat je er vandaag met een vierseizoenenmengeling en kraantjeswater niet meer bij hoort. De kunst is om door de bomen het bos nog te zien, maar zonder supplementen en een gebalanceerde voeding lukt het vandaag niet om aan de top mee te draaien. Alles begint bij een goede mengeling vindt Jonckers, en dan bedoelt hij zeker niet een zware mengeling. Op de keper beschouwd voedert Jonckers eigenlijk volle bak: de vliegers krijgen meer dan ze op kunnen en na een halfuur wordt alles weggenomen. Met dat systeem kun je aan het einde van de rit de erwten en soyabonen zelf 'opfretten', weet Jonckers. Duiven hebben dat blijkbaar niet nodig. Waarom ze dan verplichten om "alles op te eten"?

Na de vlucht krijgen de duiven een recupmengeling verrijkt met dierlijke eiwitten (K & K Eiweiss van Röhnfried). Daarna begint de week met een lichte mengeling (Vandenabeele) om te evolueren naar een zeer energierijke sportmengeling. Deze mengelingen worden dan nog verrijkt met amino's en oliën. Behalve de dag van de inkorving. Dan krijgen de duiven nog drie keer pure sportmengeling met een vijftal pinda's per kop.

Luie thee

De duiven krijgen in Linter heel veel thee. "Maar dan wel de 'luie' thee," grapt Jonckers. Waarmee hij bedoelt dat het meestal thee uit de fles is. Bij de thee kunnen wel andere conditiepreparaten komen. In het begin van de week zijn dat zuren (bv. Avidress) en oregano (Usnegano), daarna kan dat bv. een jodiumpreparaat zijn (bv Blitzform - momenteel verboden in België).

Jonckers gaat regelmatig naar de veearts, maar heeft al twee jaar niets meer moeten geven voor tricho. Daar zal zijn uitgekiend programma van supplementen wel niet vreemd aan zijn.

"Maar laat het toch duidelijk zijn," nuanceert Jonckers, "een product om ze slimmer te maken is nog altijd niet gevonden..." Anders gezegd: zonder de goede duiven, lukt het niet. En de uitslagen bewijzen dat die goede duiven wel degelijk in Linter zitten. Maar ook dat is niet vanzelf gekomen.

Verder doet Jonckers de dingen die alle kampioenen doen: regelmatig een bad geven en na de vluchten een verplicht warm bad, een oogdruppel voor en na de vluchten, af en toe eens wat look in het water. In de winter zijn de hokken enkel afgeschermd met groen windgaas in de ramen en krijgen de duiven volop zuurstof. Om tocht te vermijden moet het plafond dan wel dicht.

En ten slotte nog iets wat hij van Vandenheede leerde: de vliegers blijven tot februari bijeen met gehalveerde bakken. Ze blijven gepaard zonder dat er nestdrang is. Die gehechtheid aan elkaar betaalt zich positief terug tijdens het seizoen. Zodra de lentekriebels de kop opsteken, wordt gescheiden.

Tot slot

Het was me een genoegen om te gast te zijn bij één van de grote kampioenen van Vlaams Brabant. Een kampioen die niet gauw zelf de schijnwerpers opzoekt, maar die zeker verdient dat ze af en toe op hem gericht zijn. Wat kunnen we meer doen dan wensen dat Johny en Magda zo verder gaan ook in het post Little Joe tijdperk. Geluk ermee, ook met de nieuwe uitdaging van het duivinnenspel!

----------------------------------------------------------------------------------------

Bij de foto's

----------------------------------------------------------------------------------------

Little Joe (de echte): pure nostalgie naar de jaren zestig. Jonckers houdt tot vandaag zijn naam in eer met zijn absolute stamvader, de Little Joe.

Magda en Johny Jonckers, een gedreven duivenmelkersduo.

Twee stellen drinkpotten... elke dag gereinigd met heet water. Hier krijgt de besmetting geen kans.

Johny demonstreert zijn typische maatbeker: een afgebroken eierdopje. Hij heeft ze in twee maten, nog geërfd van vader. Het grote voordeel is de beweeglijkheid: veel gemakkelijker om uit te kieperen dan een lepel vindt hij. De maat is ruim, maar hij neemt de overschotjes weg.

Alle elektronica bij elkaar in een vlieghok: de luidspreker van het radiocircuit en de thermostaat en hygrometer die de verwarmingsplaten aansturen.

Johny bij Gommaar Verbruggen, de leverancier van zijn eerste basisduiven.

De '801', 2002801-09, paradepaardje van de kolonie.

(Zoon van Little Joe x de 646-duivin)

1 Asduif fond West European Landen Cup 2011

Medewinnaar 1 nat. Kampioen Halve fond KBDB 2011

1 nat. Z. Argenton 3155 d. (2011)

1 s-nat. Montluçon 3180 d. (2012)

1 s-nat. Montluçon 2598 d. (2011)

1 Pithiviers 372 d. (2011)

1 Pithiviers 386 d. (2010)

3. Soissons 531 d. (2010)
4. Nanteuil 1383 d. (2011)

Tornado, 2215114-07

 (Zoon van Little Joe x de 646-duivin)

1 nat. Z. Bourges 6628 d. (2 nat. 16771 d.)

6 nat. Z. Argenton 2662 d.

8 nat. Z. Bourges 7176 d.

1 Toury 1039 d.

1 Pithiviers 318 d.

Benjamin 2215178-07

(Zoon van Little Joe x de 646-duivin)

6 nat. Argenton 6177 d.

7 nat. Bourges 6628 d.

16 nat. Bourges 16771 d.

Junior

(Zoon van Little Joe x de 646-duivin)

3 s-nat. Argenton 3217 d. (2009)

5. s-nat. Argenton 1494 d. (2010)

1 s-nat. Argenton 2203 d. (2012)

1 s-nat. La Châtre 2857 d. (2011)

8 s-nat. Montluçon 5907 d. (2010)

9 s-nat. Montluçon 2366 d. (2012)

Fado, 2013162-10, 6 nat. Asduif GHF 2011

5 iprov. La Châtre 3362 d.

8 iprov. Bourges 2883

4 Nevers 1557 d.

75 nat. Châteauroux 22254 d.

2 Pithiviers 464 d.

Fado komt uit een broer van 3 nat. Bourges (kleinzoon Zabel) x dochter van de Blauwe Wittenbuik (Vandenabeele), kleindochter Little Joe

Zabel, 2093946-99 is perfect ingeteeld naar alle stamduiven van Gommaar Verbruggen.

Hij won zelf

4 nat. zone Bourges 6872 d.

6 Châteauroux 1148 d.

1 Orléans 316 d.

Maar was een nog veel beter kweker: vader van De Plezante, 5 prov. Asduif

Grootvader van Clif (3 nat.Bourges 12394 d.), van Jo (3 nat. Bourgges 5877 d.) van de Bourges Schepmans (2 nat. Bourges 10759 d.), van de 083 (5 nat. La Châtre 21180 d.), van Diddl (9 nat. Limoges 16012d. enz.

Vooral ook vader van de stammoeder, de 646 duivin (moeder van Tornado, Junior, de 801, Kleine Joe enz.)

• Vorige
• Volgende