Frans Wouters-Wouters, Tremelo

Topduivensport "op grootvaders wijze": zo kan het in 2015 ook nog

Frans Wouters zal het me niet kwalijk nemen als ik zeg dat hij nog een melker is van de oude stempel. Ik bedoel dat immers als compliment. Neen, Frans is niet blijven stilstaan in de oude tijd, maar toch zijn er een hoop "moderne" snufjes en opvattingen die aan hem voorbij zijn gegaan... Het wordt wel vaker gezegd dat je er niet meer aan te pas komt als je met de duiven speelt zoals pakweg 20 jaar geleden. Dat is natuurlijk een waarheid als een koe, maar Frans Wouters bewijst jaar na jaar dat je met duivenport op een oerdegelijke "ouderwetse" manier nog een heel eind ver komt. Wat we bedoelen wordt nog duidelijk verder in het verhaal.

De minzaamheid zelve

Frans Wouters uit Tremelo is een vaste klant in Sans Peur Herent. Hij schuwt er de concurrentie niet van de grote kanonnen als Jespers Vanderwegen, René Sterckx, Kamiel Hazaert, Van Eylen-Imbrechts en andere Michel Janssens. Maar u hebt het al begrepen, beste lezer: Wouters-Wouters zijn halve fondspelers. En nog geen gewone ook... De voorbije tien jaar (2005-2014) speelden Frans en Agnes het 7 maal klaar om tegen die zware concurrentie algemeen kampioen Halve Fond (combinatie van KHF en GHF) te worden in Sans Peur.

"Ik speel er wel voor," bekent Frans. Wat niet belet dat de duiven het nog moeten doen ook en er zijn er in Sans Peur zeker nog, die "ervoor spelen". Frans verdeelt zijn gelederen hiervoor in twee ploegen: een kernploeg die de punten moeten verzamelen op de kleine halve fond en de rest van de ploeg die de grote halve fond voor de kiezen krijgt. Zeven maal op tien het kampioenschap naar je toe halen zou je wel eens jaloerse blikken kunnen opleveren.... Maar niks is minder waar natuurlijk. Iedereen gunt Frans dat, gewoon omdat hij ook een ander van harte gunt als ze iets winnen of als ze goed spelen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat Frans Wouters door iedereen graag gezien is in zijn lokaal.

Zen en de kunst van het duivenspel

Er zijn legio boeken in de trant van "Zen en de kunst van...", maar als er iemand er een boek aan toe kan voegen over "Zen en de kunst van het duivenspel", dan is het wel Frans Wouters. Niet dat Frans Wouters zo een toogfilosoof is die het allemaal kan uitleggen, integendeel: Frans is een man die liever luistert dan praat. En als hij praat is het ene woord niet hoger dan het andere. Alles op zijn eigen gemoedelijke en beknopte stijl.

We verklaren ons nader: Zen, eigenlijk een vorm van Boeddhisme, betekent in de spreektaal eerder iets als onverstoorbaarheid, gelijkmoedigheid. Persoonlijk ken ik weinig mensen die zo gedreven bezig zijn met duivensport op hoog niveau en daar zo rustig bij blijven... Als Frans de eerste speelt is hij blij maar hij schreeuwt het niet van de daken... als Frans er eens naast pakt of een goede duif verspeelt, dan zeurt hij niet over wat er allemaal tegen ging, maar hij denkt bij zichzelf "Het zijn maar duiven" of "Volgende keer moet het beter"... Maar hij laat er zijn gemoedsrust niet voor. Net als iedereen, heeft Frans (vooral) dit jaar enkele goede duiven verspeeld. "Ik vind dat natuurlijk niet leuk," zegt Frans, "maar ik laat er mijn slaap niet meer voor..." Maar Agnes corrigeert toch lichtjes: "Ik zie het er wel aan als hij slecht heeft gespeeld of als er één van zijn betere duiven niet thuis is... maar inderdaad hij loopt er dan niet bij alsof alle ellende van de wereld  over hem is uitgestort"

Duivennest

Frans en Agnes delen dezelfde familienaam, vandaar de dubbele Wouters-Wouters. Maar eigenlijk is Agnes vooral de verzorger van de melker en Frans de verzorger van de duiven. Agnes Wouters komt nochtans meer uit een duivennest dan haar echtgenoot. Ze is immers de zus van de bekende Jos Wouters-Coremans uit Langdorp. Agnes heeft thuis altijd duiven geweten, maar werd feitelijk nooit zelf door de microbe gebeten. "En ik zou zeker nooit met een duivenmelker trouwen," lacht ze nu. Maar het lot heeft er anders over beslist. 53 jaar zijn ze ondertussen getrouwd, "gelukkig getrouwd" vult Frans aan.

Frans zelf komt niet uit een melkersfamilie. Als jonge knaap had hij wel een paar duiven, maar spelen mocht niet van moeder. Ze associeerde duivensport met op café gaan, blijven plakken en... drinken. Vandaar. Het waren trouwens geen postduiven, verduidelijkt Frans, maar vleesduiven en die vonden ze thuis wel lekker. Na zijn lagere school ging Frans op internaat en de duiven verdwenen uit zijn leven.

De kat bij de melk

Agnes had thuis gezien wat duivensport betekent als familiesport... Veel opofferingen, 365 dagen per jaar klaar staan, geen tijd om op reis te gaan, kleine of grote depressies als het tegen zat. Ze was immers de dochter van Fons Wouters, een gereputeerd kampioen in Ramsel. En haar broer Jos was al even gek van die duiven. Dus, zoals gezegd moest het voor haar liefst geen duivenmelker worden. In 1962 trouwde ze met Frans Wouters. Ze was 22 en Frans 23 en geen duivenman. Maar wat ziet een kersverse echtgenoot als hij op zondag bij zijn schoonouders op visite gaat... juist ... duiven. Het duurde dan ook niet lang of Frans werd een regelmatige "letter" bij zijn schoonbroer en schoonvader. En de duivenmicrobe deed verder haar werk. Met instemming van Agnes zou Frans in Tremelo toch ook wat duifjes houden. We schreven 1964. Ondertussen een halve eeuw geleden.

Het was nog een tijd dat de schoolplicht maar tot 14 jaar liep en zo verging het Frans ook: naar school tot je veertiende en dan gaan werken. Dat gaan werken betekende concreet mee in het bedrijf gaan werken met zijn vader Jozef (Jef) Wouters. Jef Wouters kwam uit een familie van bouwvakkers, maar omdat hij niet zijn hele leven metser wilde zijn, was hij zelf een bedrijf begonnen van afgewerkte producten in beton: schuurtjes in betonplaten, afsluitingen in betonplaten enz. De zaak had succes en er moest hard gewerkt worden ook in de weekends. Dus ook weer niet ideaal voor Frans Wouters om met duiven te beginnen.

Florent Stouten

Frans  besprak zijn probleem met zijn eeuwige jeugdvriend Florent Stouten. En hij nam Florent ook al eens mee naar Ramsel om de duiven te zien vallen in het weekend. En ja: ziels- en lotgenoot Florent zag het wel zitten om samen met Frans hun kans te wagen in de duivensport. Ze zouden het wel klein houden, u kent dat wel. Frans en Agnes woonden toen op nr. 99 in de Kruisstraat op 100 meter van het bedrijf van vader. Er werd een hokje gebouwd van 2 op 3: onderaan een schuurtje in betonplaten (hoe kan het anders) met daarop een houten hok voor de vliegers. Dat was natuurlijk meteen te klein en er kwam al snel een hok bij voor de weduwnaars. Dat was een gemetseld hok van 6 op 2.5 bovenop het washok.

"Eigenlijk hadden we bijna meteen kopvliegers," mijmert Frans Wouters, "en dan ben je natuurlijk helemaal verloren..." Eén van die kopvliegers was de Schone Blauwe van '64. Die kwam uit twee duiven van schoonvader Fons Wouters. Ze hadden immers bij Fons Wouters een paar kweekkoppel kunnen lenen voor een paar rondes jongen om mee te starten. Daarna wilde de kersverse tandem echter ook een beetje de eigen boontjes doppen en zochten ze versterking via bonnen of laatjes van de plaatselijke kampioenen. Zo kwam er bijvoorbeeld in 65 een duivin van René Van Goethem (in 1964 Nationaal Kampioen fond) via een bon langs de Gazet van Antwerpen. De duivin ging tegen de Schone Blauwe en de tandem Wouters-Stouten zat ineens helemaal in het zadel. Het koppel leverde immers eersteprijsvliegers aan de lopende band. Duiven met 20 tot 30 eerste prijzen waren geen uitzondering. "Zo gingen we in 1967 naar de grote prijskamp uit Saint-Denis in Werchter. We hadden er maar drie mee en wonnen 1, 3 en 7..." Zo gemakkelijk leek duivensport toen voor Florent en Frans. "Ik heb daarna nooit meer zo een kweekkoppel gehad," blikt Frans Wouters nu terug.

1973

In 1973 nam Frans Wouters de familiezaak over. Dat was een logische keuze vermits zijn broers een andere carrière opgebouwd hadden, Rik als schrijver en René als aannemer. Een kleine 20 jaar later verhuisden Frans en Agnes naar het ouderlijk huis op nummer 85 waar ook de zaak gevestigd is. Agnes weet de datum nog exact: "Op 12 april 1992 zijn we verhuisd. Stel u voor: de eerste nacht dat we hier slapen gaat plots heel het huis schudden... 's Morgens vernamen we op de radio dat er een stevige aardbeving was geweest in Roermond: 5,8 op de schaal van Richter. Normaal dat we die tot hier in de streek voelden. Die memorabele datum gaan we niet licht vergeten."

Het huis werd aan een grondige make-over onderworpen en natuurlijk kwamen er al heel snel duivenhokken. Het hok werd gemetseld bovenop de loods waar de bedrijfsvoertuigen en machines gestald worden. "Een behoorlijk hoge trap is dat nu wel als een mens 75 wordt," lacht Frans. Maar het blijken ideale hokken: geen tierlantijntjes, alles simpel maar oerdegelijk en vooral "hoog en droog". Het uitzicht is er machtig: je kunt er kilometers ver kijken en de duiven perfect uit "het gat" zien komen. De ongerepte natuur met de grote vijver waar je op uit kijkt, heeft natuurlijk ook zijn nadelen: het is de natuurlijke habitat van de roofvogels en bij warm weer komen er tientallen reisduiven drinken aan de vijver. "Daar is veel verschil in," weet Frans, "sommige duiven komen beneden om te drinken en zijn op een tiental seconden weer op de wieken. Maar er zijn er ook die uren blijven rusten en pootje baden. Jammer genoeg zijn er ook die dagen blijven rondhangen en dan is het maar hopen dat ze onze duiven niet te veel gaan storen."

Opbouwen

Bij de verhuis in 1992 werden enkel de kwekers en de allerbeste vliegers meegenomen naar het nieuwe adres en werden er geen duiven overgewend. Er werd gestart met een ronde lentejongen. "Ik heb daar toch een les van geleerd," weet Frans nu. "Je denkt dat opnieuw starten wel vanzelf zal gaan als je een bewezen kweekhok hebt... In werkelijkheid heeft dat toch zo een 3 tot 4 jaar geduurd eer er hier opnieuw een ploegje weduwnaars zat waarmee je naar de strijd kunt gaan. Zo gemakkelijk gaat dat dus allemaal niet.

De kern van het hok waren nog steeds de nakomelingen van de Schone Blauwe x de Van Goethemduivin. Er kwam natuurlijk links en rechts wel wat kruisingsmateriaal bij, maar zonder dat er ooit grote kapitalen werden uitgegeven. Zo kwam er onder meer een blauwe duiver van de soort Maurice Vandevelde (Schoonderbuken) - via overbuur Gustave De Cock - waar ze heel goed mee zouden varen. Via via kwam er ook soort van Dirk Van Dyck, Gommaar Verbruggen, Omer Van den Balck, Louis Deleus, Santens, Vandenabeele enz.

Ondertussen was de tandem Wouters-Stouten in de jaren 70 in alle vriendschap uit elkaar gegaan. Frans Wouters was immers zo benomen door de zaak dat in de praktijk Florent Stouten er heel vaak alleen voor stond. Het was Wouters zelf die voorstelde dat Florent op zijn eigen erf zou beginnen met de duiven. "Ik was eigenlijk verlegen dat ik Florent zo vaak liet opdraaien voor die duiven...," bekent Frans. Frans en Agnes zouden dus hun eigen boontjes gaan doppen met de duiven, naast de drukke zaak, en zo werd de tandem Wouters-Wouters geboren.

De Lichte 215

Zoals talrijke sportgenoten hield Frans destijds geen stipte boekhouding bij. Computers en duivenprogramma's waren nog geen must en de aanbidding van de heilige pedigree was nog minimaal. De meeste stambomen bij Wouters-Wouters eindigen dan ook ergens in de jaren 90.

Een van de sterkhouders van de huidige generatie is 'de 215' zoals Frans hem zonder franjes noemt. Deze 2077215-06 was in 2009 2de provinciale asduif HF en vloog in zijn loopbaan een resem aan kopprijzen uit vooral Pithiviers. (1/266; 2/559; 2/524; 3/389; 1/128; 3/302; 2/778; 5/1068; 2/790; 6/375; 2/238; 3/164; 5/589; 2/175 etc. en daarbij nog 1/174 Melun; 1/387 Soissons). In 2010 mocht hij het kweekhok gaan vervoegen waar hij zich sindsdien even goed van zijn taak kwijt. Langs vaders kant is hij een kleinzoon van de Blauwe Vandevelde. Zijn moeder was vooral soort Dirk Van Dyck via Leon Jacobs.

De Lichte 215 heeft zijn vaste duivin, met name de Blauwe Sproet, 2064032-08, van zijn kameraad Raymond De Haes. "Misschien wel de beste duif van mijn kweekhok," mijmert Frans.

Samen zijn de Sproet en de 215 o.a. ouders van

• Souzy, 2176504-14: 1 prov. La Souterraine 2683 d. (10 nat. 18588 jo.d.)
• en van 2003152-13, goed voor

11 nat. Issoudun 16615 jo.d.

47 nat. zone Nevers 2315 d.

naast talrijke andere meer dan bruikbare duiven zoals de 2001503-15 die 2 prov Blois wint tegen 2171 jonge duiven.

Den Argenton

De tweede steunpilaar van de huidige kolonie is ongetwijfeld 'Den Argenton', 2079817-05. Hij kreeg zijn naam door als tweejaarse 1 interprov. te vliegen uit Argenton tegen 3879 duiven. Een maand daarvoor vloog hij al een 2de provinciaal (Brabantse Unie) uit Blois tegen 2405 duiven. Een fenomeen dus. Maar een fenomeen met een eigen verhaal. In 2005 hield Frans, tegen zijn gewoonte in, een handvol late duivertjes door voor eigen gebruik. Omdat ze nul ervaring hadden, gaf hij ze vrijwel de hele winter open hok, ongeacht het weer. Het was een festijn voor het oog om te zien hoe die zich in volle winter amuseerden. Ze werden in het voorjaar voorzichtig opgeleerd en er bleef slechts één duif van over, maar wat voor één. Als nestpender vloog de 817 acht prijzen uit Sens met daarbij 2 x 1ste en 2 x 2de tegen toch gemiddeld 250 duiven. Hij werd dat jaar zelfs 2de prov. Asduif Allround. Als 2-jaarse vloog hij 3 Soissons van 693 duiven, 3 Sens van 272 om dan zoals gezegd te stunten uit Blois en Argenton. In 2008 startte hij met 7, 3 en 6 en mocht dan naar Bourges. Wouters-Wouters hadden er 10 mee en 's avonds was er één niet thuis... u raadt het al: den Argenton. "Ik lig niet rap wakker van de duiven," bekent Frans, "maar toen heb ik slecht geslapen. Stel u voor dat ge zo een natuurtalent verliest..." 's Anderendaags was het mysterie gelukkig maar ook ongelukkig opgelost: den Argenton kwam geschoten thuis. Fin de carrière dus, maar hij zal dat daarna ruimschoots goedmaken op het kweekhok. Dus misschien toch een geluk.

Vader van de Argenton was de Blauwe Lodewyckx met o.a. Verbruggen- en De Riddderbloed in de aders. Moeder was soort Hugo Van de Putte (Booischot) via Eric Goovaerts, Baal, maar daar is verder geen afstamming van genoteerd.

Stonne

In 2009 kreeg Frans Wouters een opdracht om een nieuwe afsluiting te plaatsen bij Gaston Van de Wouwer in Berlaar. Het was natuurlijk niet toevallig dat Gaston bij Frans Wouters terecht was gekomen: Wouters-Wouters was toen al een bekende naam in de halvefondwereld en als je dan toch iemand het werk moet gunnen, waarom dan niet aan een collega-duivenliefhebber. Het spreekt voor zich dat er tussendoor ook heel wat werd gemolken. Om een lang verhaal kort te maken: er werd overeen gekomen dat ze eens samen zouden kweken. De keuze viel op een dochter van de Kaasboer die ze zouden koppelen aan een duiver van Frans. "Ik kom wel een duiver kiezen in Tremelo," zei Van de Wouwer. Voor ze naar de kweekdoffers trokken, liet Frans enkele weduwnaars keuren door Gaston. Gaston kreeg een 3-jaarse duiver in zijn pollen, uit een halfbroer via de vader van den Argenton, en zei kordaat: "Ge moet niet verder zoeken, deze zal het worden..." Wat hij erin gezien had, weten we niet, maar in elk geval was het er 'boenk' op.

Uit de gelegenheidskoppeling van de Schone Blauwe 2029292-04 met een dochter Kaasboer met ring 6307259-04 worden 3 rondes gewonnen: eerste ronde voor Frans, tweede voor Gaston en het derde legsel mocht Frans ook nog grootbrengen voor eigen gebruik. Gelukkig maar, want met die van de eerste ronde liep het verkeerd, maar bij de derde ronde zaten voor Wouters-Wouters twee goede kwekers, een duiver en een duivin. Uit de duivin kweekt Frans onder andere zijn "Bourges", goed in 2013 voor

1 BU Bourges tegen 1969 duiven,
2 in Fleurus tegen 4855 duiven en
4 nationaal tegen 19659 duiven

Als ik nu verklap dat de moeder van deze Bourges "Zus Barbara" heet, dan hebt u meteen begrepen dat bij het koppel jongen die naar Gaston gingen, de fameuze Barbara zat!

Nog even het palmares van deze wondere Barbara, ring 2035886-09:

• 1 prov. Montluçon 1483 duiven
• 1 prov. Vierzon 3409 d. (2 semi-nat. 11062 d.)
• 1 prov. Argenton 1213 d. (3 nat. tegen 11001 d.)

Wat het zetten van een betonnen afsluiting allemaal teweeg kan brengen...

Bonnenverkoop

In 2006 koopt Frans Wouters op een bonnenverkoop in Lubbeek voor "Kom op tegen kanker" een duifje van clubgenoot Kristiaan Hennes. Het is een blauwe duivin, 2075914-06, uit een zoon van het stamkoppel van Hennes (Den Dirk, kleinzoon Kannibaal, x dochter Muiske Van Beirendonck) x een dochter van de Bliksem van zijn vriend Gaby. Het was een bevlogen jong dat 13 prov. Vierzon van 2025 jonge duiven vloog. Een mooie aanbieding dus. Toen wist echter nog niemand dat haar broer ring 2246393-06 later de fameuze Ballon zou worden en ook niet wat die lijn ook bij Gaby Vandenabeele teweeg zou brengen.

Deze Ballon vliegt later in 2008

• 1 s-nat. Argenton 3144 p. 

en versierde daarbij nog

• 1 reg. Soissons 752 d.
• 2 reg. Pithiviers 964 d.
• 11 nat. Z Bourges 9061 d.
• 19 nat. Argenton II 5208 d.
• 47 nat. Argenton 9901 d.
• 70 s-nat. Montluçon 7302 d.

De Zus Ballon werd er de vaste partner van den Argenton en schonk zo tot op vandaag elk jaar minstens één van de betere duiven. Een paar voorbeelden (maar Frans die een slechte boekhouder is, kan ze niet meteen allemaal terug opdissen...)

• 2071111-11 wint 1 Pithiviers 784 d., 1 Pithiviers 250 d., 1 Pithiviers 250 d., 4 Pithiviers 252 p. Daarna spijtig genoeg verspeeld als jaarling vanuit Bourges.
• 2003140-13 vliegt 2 Sourdun 265 d., 3 Gien 457 d., 3 Sourdun 141 d., 6 Pithiviers 203 d., 9 Soissons 457 d., 11 Sourdun 322 d., enz. 
• 2176622-14 wint op zijn eerste Frankrijkvlucht als jaarling 1 Soissons 609 d.

Ook Patrick Vervloesem haalde er eentje uit het koppel Argenton x Zus Ballon. Ze draagt ring 2016654-08  en krijgt de toepasselijke naam Blauw Agneske. Agneske wordt een topkweekster in Rijmenam, o.a. moeder van Trikkie met o.a. 1 BU La Souterraine 2385 duiven.

Blauwe As

Het zal de lezer ondertussen duidelijk zijn dat Frans Wouters een kruiser is. Het is zeker niet zo dat Wouters-Wouters een eigen hechte stam hebben geformeerd, wat niet belet dat de gemiddelde kwaliteit op het vlieghok en op het kweekhok zeer hoog is. Zo zit daar bijvoorbeeld ook de Blauwe As, 2077211-06, in 2010 Asduif KHF met 15 prijzen uit Pithiviers met daarbij 3, 5, 8, 9 enz.

Moeder van de Blauwe As was 4130430-05, een directe van Marcel Aelbrecht, kleindochter van het topkoppel Marseille x Fijn Blauw. Bij wijze van uitzondering ging deze duivin direct naar de kweekren, de soort Aelbrecht en De Rauw-Sablon was op dat moment erg in trek.

Vader van de Blauwe As kwam deels van schoonbroer Jos Wouters-Coremans. Toen Omer Van den Balck in zijn gloriejaren 2 autovluchten won, gingen Jos en Frans een koppel eieren halen uit die Autowinnaars. Ze deelden de jongen eerlijk: de duivin ging naar Jos en Frans kreeg de duiver. De duiver werd maar niks maar Jos Wouters lukte zeer goed met de duivin. Eerlijkheidshalve bezorgde hij er nadien het nodige materiaal uit aan Frans Wouters en hieruit komt dus de vader van deze Blauwe As.

De Blauwe As won meer dan 40 prijzen op de halve fond met daarbij 23 nat. Bourges van 9021 d., 30 CFW Montluçon van 4292 duiven. Maar eigenlijk gebruikte Frans hem het liefste in de vast ploeg voor de KHF waar hij een "certitude" was.

In 2011 mocht ook deze As naar de kweekren. Hier werd hij gepaard aan een duivin waar nog Vandenabeele in zit en opnieuw een deel Autowinnaar Van den Balck.  Samen geven ze o.a. de duivin 2071154-11 die 4 prov. Bourges en 11 nat. wint tegen 19659 duiven.

En zo voort

Ik ben zelf achterdochtig als ik in verkoopbeschrijvingen of reportages "enz." zie staan. Vaak betekent dat eigenlijk dat er niet zo veel meer te vertellen valt. Hier is het evenwel echt wel zo dat de opsomming ver van volledig is en we nog een hele tijd kunnen doorgaan.  Zo is er bijvoorbeeld ook nog de 2077202-06, ook een topper geweest op de vluchten die zodoende zijn plaatsje verworven heeft op het kweekhok.

Zelf vliegt hij o.a. 15 nat. Bourges van 16023 jaarse duiven .

Met de reeds genoemde Blauwe Sproet De Haes  (moeder van 10 nat. La Souterraine en van de 11 nat. Issoudun) geeft hij de broers 2036443-12 en 2036448-12 die vrijwel hun prijs niet missen op de halve fond.

Deze 2077202-06 is een kleinzoon van de Blauwe Stek 2464627-94, die we misschien toch een beetje kunnen beschouwen als de huidige stamvader ten huize Wouters-Wouters. De Blauwe Stek kwam van schoonbroer Jos en was een kruising D'Hondt x De Leus. Via zijn zoon de Goede Blauwe 2103874-98 is hij grootvader van juist genoemde 202 maar ook van zijn broer, de 101 Kweker. Deze 101 is bijvoorbeeld vader van de Prov. Asduif HaFo 2016755-08 die 13 x top 5 vliegt met o.a.

• 1 Soissons 528 d.
• 1 Pithiviers 317 d.
• 1 Pithiviers 576 d.
• 1 Pithiviers 428 d.
• 1 Pithiviers 523 d.
• 2 Pithiviers 603 d.
• 2 Pithiviers 288 d.
• 5 Pithiviers 1481 d.

Of verkiest u de Geschelpte crack 2036428-12 uit de Blauwen As 2077211-06, een achterkleinzoon van de Blauwe Stek:

• 12 keer top 3 met o.a.
• 1 Soissons 120 d.
• 1 Pithiviers 156 d.
• 1 Pithiviers 126 d.
• 1 Pithiviers 56 d.
• 2 Sourdun 417 d.
• 1 Sourdun 123 d.

Dat alles zonder dubbelingen wel te verstaan.

Het houdt niet op, want ook de Goede jaarling 2176506-14 is een kleinzoon van de Blauwe Stek. Hij vliegt in 2015 12 prijzen op de HaFo met o.a. 4, 6, 8 uit Montargis en als opwarmertje 3 Soissons 1099.

Nog een kleinzoon van de Blauwe Stek is de Rosse 2029305-04 met:

• 7 BU Bourges 1509 p.
• 2 CFW Montluçon 3747
• 3 BU Argenton 3524 p.

Drie knallers in groot verband en daarna een goede kweker geworden.

Zit daar ook nog de Dikke Rosse van Jokke Wouters (Heist-o.d.-Berg) die aan de lopende band kopvliegers geeft. "De Dikke Rosse is een duif die niemand wil" verklapt Frans. Als we hem in handen krijgen, snappen we wat hij bedoelt: je hebt twee handen nodig om hem vast te houden en je eerste indruk is: te groot, te dik, te diep... maar wat een kweker. Zo is hij vader van de 2071158-11 die 2, 3 4, 7 en 8 vliegt van Pithiviers maar daar  bovenop 7 Bourges van 188 en 8 Vierzon van 3008 duiven. Enkele zussen, dus dochters van de Dikke Rosse vliegen

• 2 Soissons 1048 d.
• 16 en 28 Poitiers 1930 d.
• 2 en 6 Issoudun van 592 d.
• 9 Blois 419 d. enz.

De Dikke Rosse was de laatste zoon van de Oude Vale van Jos Wouters (Heist). Frans heeft er een zus van die ook goed kweekt.

Met al deze kwaliteit op de hokken winnen Wouters-Wouters zowat 75 zuivere eerstes over de laatste 10 jaar en dit vooral op de halve fond en tegen niet te onderschatten concurrenten in het sterke lokaal Sans Peur Herent.

Geen mega-kolonie

Frans Wouters is nu niet echt de man van de kleine korf, maar naar hedendaagse normen ook geen massa-inkorver. Hij beschikt over een 20-tal kweekkoppel die samen met de beste vliegers zorgen voor een 70-tal jongen van de eerste ronde voor eigen gebruik. De hoofdmoot van de vliegtroepen bestaat uit 3 afdelingen waar telkens gestart wordt met 9 weduwnaars (oude en jaarlingen dooreen). Weduwnaars en jongen zitten hoog en droog boven de loods. Beneden voor het hok is recent een duivinnenhok bijgebouwd op aanraden en naar het ontwerp van Gaston Van de Wouwer. Daar wordt gestart met een 15-tal duivinnen met een vaste thuisblijvende partner. De duivinnen brengen het grootste deel van hun tijd door op kapelletjes in het vrij kleine rusthok waar de bodem taboe gemaakt is door middel van elastieken op 10 cm boven de vloer. De centrale afdeling met bakken dient in het vliegseizoen enkel om de duivinnen binnen te laten en te voederen en natuurlijk om ze bij hun duivers te laten voor en na de vlucht.

De duivinnen gaan elke week in de korf en de meesten daarvan naar de grote halve fond. Na een drietal vluchten of als het een moeilijke vlucht was, mogen ze een week "rusten" met een vluchtje uit Soissons (197 km). Weduwnaars gaan om de 2 weken naar de grote halve fond en dit tot Bourges II. Tegen dan zitten de vliegduivinnen op nest en mogen ze nog de laatste vluchten afwerken op een jong.

"Geloof je me dat ik content ben als het seizoen erop zit," zucht Frans. En inderdaad als je er elke week wil bij zijn op diverse afstanden ben je toch gemakkelijk 3 of 4 keer in de week op stap met korven en constateurs.

Houd het simpel

We zegden het al in de inleiding: Frans Wouters is een melker van de oude stempel en dat is helemaal niet denigrerend bedoeld. Wouters is niet blijven stilstaan, maar is bijvoorbeeld niet mee gestapt in de hype van de supplementen. Frans gelooft niet echt in middeltjes: met goede duiven, een goed hok en degelijk voer moet het volgens Frans lukken. Alhoewel hij voor dat voer ook niet meedoet aan de speciale en meestal dure keurmengelingen met welluidende en beloftevolle namen. "Al die marketing is aan mij niet besteed," weet Frans Wouters; "met uitzondering van 2 zakjes per seizoen van een energierijke "turbo" mengeling, voeder ik nooit eten dat meer kost dan 12 euro per zak van 25 kilo..."

Waar hij dat vindt, wil u weten... Ze laten met enkele kameraden een eigen no nonsense mengeling maken bij graanhandel Van Camp in Boechout. De mengeling wordt op bestelling 4 x per jaar gemaakt en bestaat in de varianten kweek, rui, dieet en sport. Raymond De Haes heeft de formules samengesteld. Geen franjes, maar oerdegelijk en betaalbaar eten.

Frans Wouters is overigens geen man van het vollebaksysteem. "Als ik niet op het hok ben, mag er geen korrel eten liggen, nergens" zegt hij overtuigd. Ook de kwekers worden heel afgemeten gevoederd, weliswaar drie keer per dag, maar daar moeten ze het mee doen. Bij de vliegers wordt gewerkt met een variërende combinatie dieet en sport om ze respectievelijk te laten recupereren of reserves op te laten doen. De dag van de inkorving wordt tot 5 keer met mondjesmaat gevoederd, maar nu ook van een vetrijke mengeling om de tank zo vol mogelijk te hebben. Maar de kunst is dat ze tot op het einde blijven eten. Duiven die niet meer omzien naar het eten, zijn oververzadigd en "te" is nooit goed. Als laatste energieboost krijgen ze nog snoep en nootjes.

Wondermiddel?

Zo weinig Frans Wouters gelooft in voedingssupplementen, zo zeer vertrouwt hij op zijn veearts Björn Geeroms van Roosdaal. Vooral het poeder "Kop- en darmziekten" is volgens onze zegsman een superproduct. Dit bewuste poeder bevat geen antibiotica maar is een mix van kiemgroeiremmende en weerstandsverhogende middelen, een hele mondvol voor een verzameling enzymen, probiotica, carnitine, elektrolyten, organische zuren en hoge dosissen vitamine C + E. "Ik geef het elke keer bij thuiskomst," legt Wouters uit, "en de duiven herstellen er wonderwel van en hebben meteen gezonde mest. Ik geef het ook aan de jongen als die wat door de bonen zitten of plattere mest maken en ook hier merk je vrij snel een goed resultaat."

Voor de rest wordt er zeker niet gekuurd als het niet nodig is. Er zijn weinig duiven die van antibiotica of tricho-middelen betere forme zouden krijgen.

Af en toe "als ik eraan denk" krijgen de duiven Naturaline of appelazijn in het drinken, maar het is zeker niet zo dat Frans Wouters een strak weekschema heeft om elke dag wat te geven over het eten of in de drinkpot. "De meeste dagen krijgen de duiven eten recht uit de zak en water recht uit de kraan... Als je duiven elke dag bijproducten nodig hebben om prijs te vliegen, dan ben je met de verkeerde duiven bezig, denk ik" zet Frans zijn manier van doen kracht bij.

Waar hij wel mild mee is is grit. De moderne van-alles-grit-mengelingen vindt hij een zegen voor de duiven.

Systeem

Behalve dat de jongen verduisterd worden van maart tot juni, wordt hier nog duivensport beoefend zoals in grootvaders tijd. De bakmannen hebben de hele week een omgekeerde schotel in de bak. Voor de inkorving wordt de schotel gedraaid en het duurt niet lang eer de duivers weten wat dat betekent. Ze gaan gemotiveerd maar niet gelijk gekken in de grote korf. Uiteraard worden ze door hun (vaste) duivin opgewacht en mogen dan een uurtje samen blijven.

De duivinnen krijgen wel hun doffer vóór de inkorving, pakweg een half uur, en mogen ook wat langer bij de partner blijven bij thuiskomst. Duivinnen moeten goed gepaard blijven aan hun doffer anders krijg je narigheid met onderling paren.

De jongen worden vooral goed opgeleerd. Frans zet zijn jongen heel jong af, zodra ze een beetje staart hebben en op eigen benen kunnen staan, d.w.z. op 22-23 dagen. Ik gooi dan wel een zak vloerdekkorrel op de grond, zodat de jongen niet in hun eigen mest gaan liggen zolang ze niet in de bakjes kunnen vliegen. Dat jonge grut wordt meteen goed afgericht: niks volle bak of zo... ze worden op vaste uren gevoederd en wie niet komt eten, moet maar de volgende beurt afwachten. "Ze moeten ineens goede manieren leren," meent Frans, "als ik fluit moeten ze komen en krijgen ze eten. Wat ik wel doe is reeds een potje eten in de kweekbakken zetten: de jongen gaan dan al vrij snel een korrel meepikken met pa en ma en tegen dat je ze afzet kunnen ze hun plan trekken. Ik laat ze ook meteen buiten komen als ze gespeend zijn: ik leg een schuine plank naar het open raam en je moet eens zien hoe snel ze dat kennen. Ze kunnen niet vliegen, maar die schuine plank wekt hun nieuwsgierigheid: ze krasselen in eendenpas omhoog en gaan meteen op verkenning op de valplank. Ik verlies dan ook weinig jongen bij het buiten komen."

Frans Wouters rijdt een vijftal keer met de jonge bende en dan zitten ze daarna in vijf of zes keer op de kleine halve fond. Daar krijgen ze hun basisvorming. De doffertjes moeten 1 keer naar de grote halve fond en de jonge duivinnen doen wel drie of vier nationaals. De jongen blijven bijeen tot zich voldoende koppeltjes hebben gevormd. Dan worden ze gescheiden om te vermijden dat er eitjes of jongen zouden van komen. Daarna wordt op de schuifdeur gespeeld.

Frans Wouters heeft natuurlijk graag dat ze zich reeds als jong tonen, maar er zijn zeker ook goede jaarlingen en oude die er als jong niet veel van bakten. Er komen immers als jaarse heel andere factoren meespelen: andere training, een ander voersysteem, een eigen bak, andere motivatie. Er zijn duiven die dan pas tonen wat ze kunnen.

Vroege kweek

Vrijwel alle duiven doen aan winterkweek. Bij de vliegduiven wordt er wel gewaakt dat de duivinnen niet nodeloos opnieuw leggen. Na 14 dagen worden de koppeltjes gescheiden, elk met één jong. Van de meest belovende vliegduiven worden de jongen geringd. Daarom vindt Frans het belangrijk dat er ook kwaliteit huist bij de thuisblijvende vaste partners. Deze worden meestal gekozen uit derde of vierde ronde van de beste kweekkoppels, maar het kunnen ook gepensioneerde vliegduiven zijn.

De vliegduivinnen worden opnieuw een paar dagen gekoppeld in april om het vliegseizoen in te luiden, maar ze mogen niet leggen. De weduwnaars mogen wel een vijftal dagen broeden en worden dan opgeleerd en ingevlogen. "En dan zijn we weer bezig he..." besluit Frans. En je merkt aan de twinkeling in zijn ogen dat hij er al terug zin in heeft. Op naar 2016.

Foto's nog toevoegen

Frans Wouters met zijn vriend van vele oorlogen Florent Stouten (r).

De Lichte 215, ring 2077215-06

Als vlieger niet weg te slaan uit de top 3 op de kleine halve fond

In 2009 2de provinciale asduif HF

Lijnen Maurice Vandevelde en Dirk Van Dyck via Leon Jacobs.

Vader van o.a. 10 nat. La Souterraine 18588 jo.d.; 11 nat. Issoudun 16615 jo.d.; 2 prov Blois 2171 d.

Den Argenton, 2079817-05

2 BU Blois 2405 d.

1 interprov. Argenton 12549 d.

Kwam daarna geschoten thuis. Sindsdien een topkweker.

Vader van bv. de 2071111-11 - 1 Pithiviers 781 p. en van 2176622-14 - 1 Soissons 609 p.

Vader van de Argenton is de Blauwe Lodewyckx met o.a. Verbruggen- en De Riddderbloed; moeder was soort Hugo Van de Putte (Booischot) via Eric Goovaerts, Baal

En dan vragen we ons af waar onze duiven soms blijven... Dit jaar weer twee hele goede duivinnen met een geschoten vleugel thuis gekregen. Wie vindt daar toch zijn plezier in?

Frans Wouters (r) met Gaston Van de Wouwer. Beiden zijn heel goed gevaren met de samenkweek. Barbara met 3 provinciale overwinningen kwam uit een duiver van Frans x een dochter Kaasboer. Uit broers van Barbara haalde Frans Wouters-Wouters op zijn beurt ook provinciale toppers.

Dit noemen ze genieten van en met de duiven.

Vooraanzicht op de installatie. Boven zitten de jongen (links) en de weduwnaars, onder in het recent bijgebouwde hok 15 vliegduivinnen.

Prachtig en wijds zicht vanop het duivenbalkon. Van daar moeten ze komen...

• Vorige
• Volgende