Artikelindex
Barcelonaspecialist Theo Weytjens, Zutendaal:
"Een mens mag toch dromen, niet?"
Eén droom heeft Theo Weytjens alvast waar gemaakt: na zijn actieve loopbaan als uitbater van een groot tuincentrum in Zutendaal, heeft hij een paar straten verder aan de rand van het bos het huis van zijn dromen neergepoot, inclusief de gedroomde duivenhokken.
Barcelonaspelers kennen ongetwijfeld Theo Weytjens. Niet enkel is hij een grote inkorver, maar hij pikt ook zeer regelmatig zijn top 100-prijzen mee van nationaal Barcelona. Zestien keer top 100 sinds 1998 daar kijk je maar moeilijk naast.
Hard gewerkt
Theo Weytjens heeft zowat zijn hele leven duiven gehad, van sinds hij van de lagere school af was eigenlijk. Op het ouderlijk huis had hij duiven waarmee hij met hoogtes en laagtes snelheid speelde. Maar zoals het zo velen vergaat, komt er een moment waarop je met andere dingen in je hoofd zit: je bouwt aan een relatie en je staat aan het begin van je beroepsleven. Bij Theo gingen de twee eigenlijk samen, want samen met zijn jonge vrouw Annie Vangronsvelt stampte hij in 1980 in Zutendaal een bloemen- en plantenzaak uit de grond. Aanvankelijk vooral bloemenwinkel, maar gaandeweg groeide het bedrijf uit tot een heus tuincentrum met bloemenwinkel en alle benodigdheden voor de tuin.. "Wij hadden 2000 vierkante meter 'glas' te onderhouden," zegt Theo. Voor wie dat niet zo veel lijkt, vult Theo aan dat daar jaarlijks 12.000 potchrysanten in bloem werden getrokken en zowat 50.000 geraniums de deur uitgingen om maar iets te noemen.
Een iets wordt wel duidelijk - en dat bevestigen Annie en Theo - daar viel hard te werken, keihard. "Wij hebben 32 jaar dag en nacht gewerkt," zegt Theo, "zonder één keer vakantie te nemen. Dat stond niet in onze agenda. Er was altijd werk. In het hoogseizoen werkten we met 8 tot 10 mensen op het bedrijf."
Omdat je dit niet eeuwig kunt volhouden, stelden Annie en Theo zich tot doel om op hun vijftigste de zaak over te laten en dan te gaan rentenieren in het huis van hun dromen. En zo gebeurde. In 2006 werd het tuincentrum overgedragen en bouwden ze hun droomnest aan de rand van de Zutendaalse bossen. "Maar ik moet nog even hard werken," lacht Theo. Het verschil is dat dit werk zijn hobby is: een kolonie van 500 duiven in goede banen leiden en tot successen brengen.
Duiven in de Daalstraat
Wanneer de bloemenzaak in de Daalstraat goed op poten stond, kwam de duivenmicrobe weer kriebelen bij Theo. We schrijven 1981. Theo was 25 jaar.
Hij bouwde zich duivenhokken op het plat dak boven de winkel en woning en zou er snelheid en halve fond spelen. Het toeval wilde dat zijn schoonbroer Jean Vangronsvelt (Eigenbilzen) op dat moment zijn duiven weg deed. Hij had zijn kleine kolonie vooral opgebouwde met Janssenduiven. Theo nam er 8 over en wende ze over.
Jeanke was niet de enige melker in zijn familie. Zijn broer is immers de ondertussen welbekende Albert Vangronsvelt (Bilzen/Beverst) die in 2009 de 1e nat. Barcelona won met zijn Liezel of B5155222-07. Dit even terzijde.
Omdat 8 duiven wat weinig is, haalde Theo nog duiven bij diverse melkers in de buurt duiven bij . Uiteindelijk lukte hij vooral met de duiven van plaatsgenoot Leon Meuffels (vooral Stoces, Grondelaers en Gommaar Verbruggen) en Pieter Messot uit Gellik.
Reeds in 1982 won Theo de 1 provinciaal Orléans YL met een overgewende duif van Jeanke Vangronsvelt. "Ik dacht toen warempel dat duivensport niet zo moeilijk was," bekent Theo. De toekomst zou snel zijn ongelijk bewijzen.
Door "de zaak" had Theo natuurlijk onvoldoende tijd voor zijn duiven. Hij probeerde dat te compenseren door overal het allerbeste ras te kopen. Hij boekte wel successen, trof af en toe een superduifje, maar het moest beter kunnen, vond hij. Als je een geboren winnaar bent, ben je niet zo rap tevreden met "gewoon goed".
Stilaan rijpte bij Theo de vraag of hij niet beter fond zou spelen. Hij las immers op verschillende plaatsen dat bij de fond de kwaliteit van de duiven primeerde op het aantal uren dat je op je hok kon vertoeven. En bij hem was dat laatste veel te weinig.
Naar de fond
Omdat Theo een man van extremen is, zette hij zijn zinnen maar meteen op de allerzwaarste proef: Barcelona. In 1987 gaf hij 5 duiven mee naar Barcelona. Maar het werd "natuurlijk" een fiasco. Bij Barcelonakenners is de versie van 1987 een bekende jaargang. Het was een loodzware Barcelona (gewonnen door Chrétien Vanoppen aan 803 meter) en daar moest je dus zeker met geen halvefondduiven naar toe gaan.
De les was duidelijk: voor Barcelona moest je andere duiven hebben...
Barcelona was pas op zaterdag los en de zondag kwamen er maar iets van een 125 duiven door in België. De voorlopige uitslag werd aandachtig gelezen in de maandagkrant en een naam die daarbij opviel was die van André Vanbruaene uit Lauwe. Vanbruaene had er de zondag 7 van de 8 thuis... Onvoorstelbaar. Dat vond ook Theo Weytjens en nog dezelfde dag reed bij met vrouw Annie naar Lauwe om duiven te kopen. Ze waren net op tijd om de laatste duif van Vanbruaene te zien thuiskomen! Vanbruaene pakte dat jaar dus alle 8 zijn ingezette duiven en zijn 8e duif vloog internationaal nog dik prijs per tiental (1847 tegen 21736 duiven).
Theo en Annie kwamen echter van een kale reis terug: bij de stierenvechter was niets meer te koop. Maar ze konden wel wat bestellen. Ze kwamen op een wachtlijst... en uiteindelijk kwamen later toch de echte Vanbruaenes naar Zutendaal.
Theo zette zijn zoektocht verder en ging ook de Hollandse toer op. De soorten die het meest tot zijn verbeelding spraken, waren enerzijds de Batenburgduiven, vooral dan de lijn van de Witbuik en de Bonte Kweker, en natuurlijk de onverwoestbare Barcelonavliegers van Piet en André Kuypers.
Theo vond die duiven o.a. op een verkoop van jonge duiven aangeboden door de door de wol geverfde Fons van Ophuizen. Zo maakte hij voor het eerst contact met wijlen Fons van Ophuizen en dat was het begin van een lange vriendschap én van de invoer van talrijke rasduiven via Fons: Batenburg, Vervisch, Seegmuller, Blauwe Vanoppen van Wijnands, Jac van der Wegen, van Haaren, Frits Rennenberg, Carteus... kortom alle toprassen waarmee Fons zichzelf in de kijker speelde en ontelbaar veel fondspelers op het paard zette.
Inteelt Kuypers
In 1989 kocht Theo 2 late jongen op de openbare veiling van de gebr. Kuypers: NL1854538-89 of Blauwe Kuypers en NL1854830-89 of Geschepte Kuypers. Hij hield de gebr. Kuypers wel al langer in de gaten en was zwaar onder de indruk van hun nooit meer geëvenaard spel op nationaal Barcelona: 1, 2, 3, 3, 3, 7 enz. nationaal en dat allemaal uit hetzelfde stamkoppel.
1989 was natuurlijk ook het jaar dat de Beatrix, NL1892347-85, de kers op de taart zette met het winnen van 1 nat. Saint-Vincent (met auto) nadat ze het jaar ervoor ook al een auto won met de 2e nat. Dax.
De jongen die Theo uitzocht waren uiteraard ook kort in de lijn van het Barcelonakoppel en tevens nauw verwant aan de Beatrix. Hij zette ze tegen elkaar en zette de kinderen ervan terug tegen elkaar. Meer intelen kun je haast niet... En toch kwam uit deze koppeling een topkweker: de Inteelt Kuypers B5097369-97.
Theo Weytjens slaat zich nu nog voor het hoofd omdat hij de twee directe Kuypers veel en veel te snel heeft weggedaan. Maar die zonde van ongeduld zou de Inteelt Kuypers ruimschoots goed maken.
Hij werd onder meer vader van
- de Osaka, B5137278-03 14 nat. Barcelona
- Dochter 5000, B5107534-00, 15 nat. Barcelona
- de Mistral, B5090420-01, 81 nat. Barcelona, 45 nat. Marseille en tevens 5e nat. Asduif fond KBDB
naast de talrijke andere klasrijke Barcelonavliegers zoals Jana, Zuster Jana enz.
In 2000 kocht hij nog De Geschelpte Kuypers, NL1329240-97, kwestie van zijn Kuyperslijn iets breder te houden. En ook dat slaagde volkomen. De Geschelpte Kuypers werd immers vader van o.a. Nelly B5131537-04, goed voor 52 nat. Barcelona en 54 nat. Saint-Vincent.
"Dit is exact wat ik nodig heb" moet Theo toen gedacht hebben en hij zette de Nelly zowel tegen de Osaka als tegen zijn vader de Inteelt Kuypers. Hij houdt hier twee schitterende kweekduivinnen aan over: de Kuypnell (Kuypers x Nelly) is ondertussen moeder van de 2 prov. Narbonne en de 151-duivin (Osaka x Nelly) is moeder van o.a. de Nachtvliegster B5144958-09, die Theo bij het ochtendgloren verraste met een 7 nat. Perpignan in 2011.
Steenbergen
Er kwamen nog meer Hollandse duiven de kolonie versterken.
Theo had al de soort van Jac van der Wegen in huis via Fons, en die soort beviel hem best.
In 1999 haalde hij in Steenbergen, maar nu bij Antoon en Lucie van der Wegen, zijn Antoon, NL2517066-99 die een goede kweker werd. Hij werd ondermeer vader van Belle, B5090306-01 die 62 nat. Barcelona won maar die tevens aan het hoofd stond van een erg succesvolle lijn. We noemen: De Narbonne die 2 prov. Narbonne vliegt, de Ballon met 100 nat. Barcelona, Silver met 5 nat. San Sebastian, 26 nat. Biarritz en 70 nat. Barcelona, de Bonte Barcelona met 55 nat. Barcelona.
In 2000 kocht hij op een openbare verkoping bij De Duif nog twee directe Anton en Lucie van der Wegen duiven. Theo zette ze tegeneen en kweekte er o.a. zijn Anouk uit, B5131530-04, die 1e prov en 6 nat. en internat. Saint-Vincent won.
Goudader
De hoofdvogel schoot Theo Weytjens echter af bij een Belgische kolonie: Roger en Kris Harinck-Poelmans uit Genk.
In 1998 werd de combinatie Harinck-Poelmans (Genk) nationaal Kampioen Fond KBDB. Dat was een voldoende reden voor Theo om eens bij Roger op bezoek te gaan en om iets van die soort bij te halen. Hij haalde er o.a een volle zus en een halfzus van hun Melissa. Melissa was een duivin die vier keer kop vloog uit Barcelona met als topper een 30e nat. Barcelona. Ze was een dochter uit de absolute topkweker van Harinck-Poelmans, namelijk hun Narbonne B5334799-92, een directe Nouwen-Paesen uit de Narbonne van Jaak Nouwen, B5020399-87, goed voor 1 prov. Narbonne en 2 prov. Montauban en de absolute stamvader in Peer.
Moeder Melissa was ook Nouwen-Paesen en wel een dochter van de Perpignan (1 semi-nat. Perpignan) x de Barcelonaduivin (1 nat. Barcelona duivinnen in 91). Een betere pedigree kun je moeilijk verzinnen. Die moeder Melissa is overigens een tante van de vader van de Gerda die bij Berke Willems Internationaal Barcelona won.
De zus Melissa, B5064953-98, krijgt bij Theo de welluidende naam Melita en zal in Zutendaal voor goede nakweek zorgen. Zij is onder meer moeder van hoger genoemde Nelly B5131537-04 (52 nat. Barcelona en 54 nat. Saint-Vincent), maar ook van de Juul (86 nat. Barcelona en 117 nat. Saint-Vincent), van de Jarnac (18 semi-nat. Jarnac). Ook in tweede en derde generatie is de Melita een succes. Ze is grootmoeder van Silver: 5 nat. San Sebastian, 26 nat. Biarritz en 70 nat. Barcelona. De reeds genoemde Ballon en de Narbonne komen dan weer uit een koppeling van twee kleinkinderen van Melita.
Theo neemt ook een halfzus Melissa mee, de 5000-duivin, B5065000-98, uit dezelfde vader en ook deze geeft enkele toppers in Zutendaal zoals Belle (62 nat. Barcelona) en de 534-duivin (15 nat. Barcelona). Plus de nakweek natuurlijk zoals de Ballon, de Bonte Barcelona enz..
In 1999 gaat Theo terug om nog een duif uit de ouders Melissa. De Narbonne zit nu echter tegen weer een andere duivin en zo komt de B5276702-99 naar Zutendaal. Dat was pas echt een schot in de roos, want die 702 ontpopte zich als topkweker, zeg maar stamvader bij Theo Weytjens. Theo noemt hem nu met recht zijn Superkweker 702. Hij is o.a. vader van
- Peggy (66 nat. Perpignan),
- de 501-duivin (117 nat. Barcelona),
- De Perpignanduivin (10 nat. Perpignan),
- Bekele (110 nat. Barcelona en 72 nat. St-Vincent).
De nakweek is misschien nog beter zoals de reeds genoemde Nachtvliegster, B5144958-09, een kleindochter van de 702, die 7 nat. Perpignan wint.
Theo gaat ook direct naar Nouwen-Paesen en koopt er onder andere een volle zuster van die wonderkweker bij Harinck-Poelmans, namelijk duivin B5299253-97. In tweede generatie kweekt hij hieruit o.a. de Mistral, ring B5090720-01, 81 nat. Barcelona, 45 nat. Marseille en 5de nationale asduif grote fond KBDB in 2004.
In 2007 winnen Harinck-Poelmans, ondertussen een tridem geworden, de 1ste nationaal Barcelona met hun Camille, B5094750-01. Deze Camille won tevoren ook al 29 nat. Barcelona. Een goei dus. Haar grootvader? Billy, een broer van Melissa. Het blijft in de familie.
Theo was evenmin rouwig toen hij ontdekte dat bij Weduwe Vanderspikken uit Heers de vader van hun Rhône Boy, B5042894-02, 2 nat. Irun 5886 p. een volle broer is van zijn eigen superkweker 702.
"Ik zit met deze duiven op een goudader," weet Theo Weytjens nu.
Lezers die geboeid zijn door stambomen en de samenhang duivenfamilies vinden deze info op de website van Theo (theoweytjens.be).
White Pigeon Lofts
We vertelden al dat Theo en zijn vrouw in 2006 op vervroegd "pensioen" gingen, zeg maar van een welverdiende rust gingen genieten na al die jaren zo hard gewroet te hebben.
Met de gespaarde centen werd een droomhuis neergepoot aan de Roelerweg in Zutendaal. Theo wist ondertussen hoe een duivenhok er idealiter kan uitzien, stak nog links en rechts zijn licht op en bouwde dan zijn "witte duivenhokken" waar elke duivenmelker alleen maar met bewondering (of is het met een tikkeltje gezonde afgunst) kan naar kijken. Theo doopte zijn droominstallatie om tot "White Pigeon Lofts". Een simpele naam voor een fantastische infrastructuur: twee keer 30 meter hokken waarvan één hok volledig tweezijdig is: vlieghokken vooraan en duivinnenrennen en nutsvoorzieningen achteraan.
Bij de inrichting die navenant is en volledig uitgerust is met transportbanden, kreeg hij vakkundige hulp - met raad en daad - van niemand minder dan Berke Willems. En, zoals geweten, kent die iets van hokken inrichten voor duivensport in de 21e eeuw.
Uiteraard is er aan alles gedacht: een kantoortje, een opslagruimte voor voer en toebehoren en uiteraard een professionele beveiliging. Het is jammer, maar zonder kun je niet meer vandaag.
De havik
Neen, dit is niet de naam van een favoriete duif. Neen, dit is geen stamvader zoals de zo beroemde Klamper van Cor de Heijde... De havik is gewoon de natuurlijke vijand van de duiven van Theo.
"Ik woon hier prachtig, aan de rand van een groot natuurgebied dat zich uitstrekt tot Bilzen," zegt Theo met een 'groen' lachje," maar ik betaal er wel vaak de prijs voor... in natura nog wel. Het aantal duiven dat de roofvogel hier jaarlijks weghaalt is niet te tellen. En als de havik honger heeft, maakt hij geen onderscheid tussen een soepduif of een top-100 vlieger van Barcelona of Perpignan..."
Niet dat er veel soepduiven rondvliegen daar in Zutendaal.
Zo was er een jaar geleden nog de Bonte Barcelona (in 2010 nog 55 nat. Barcelona) die ternauwernood aan de havik wist te ontsnappen, maar zich te pletter vloog tegen de ramen van het huis... Hij was niet dood en herstelde zich schijnbaar, maar van de eerstvolgende oefenvlucht bleef hij achter...
Om maar te zeggen dat de roofvogel daar al menig keer de rooskleurige plannen van Theo Weytjens gedwarsboomd heeft...
Koopziekte?
Met al de klas- en rasduiven die Theo mee verhuisde vanuit de Daalstraat, en in het bijzonder de lijnen van de Kuypers en de Harinck-Poelmans duiven doorspekt met de duiven van zijn vriend Fons van Ophuizen, kon hij natuurlijk nog enkele jaren verder.
Maar een Theo Weytjens is niet gauw content. Hij blijft dromen van de ideale fondstam, van de ideale Barcelonaduif.
Zijn vrouw Annie zegt wel eens lachend dat Theo een beetje koopziek is en van koopziekte weten de dames alles. "Maar ze heeft gelijk," bekent Theo, "ik ben soms een beetje naïef en denk dat je kwaliteit met geweld kunt kopen... Zo heb ik er bij Fons over een periode van 12 jaar misschien wel 100 gehaald... Pas op ik ben daar zeer goed mee geweest he en mijn schoonbroer ook, maar ik moet daarmee stoppen en de kwaliteit die er eigenlijk al zit nog beter uitspelen".
Om een idee te geven van de rusteloosheid waarmee Theo Weytjens met alle macht aan de beste duiven van de wereld wil komen, kunnen we nog verklappen dat hij de laatste jaren investeerde in duiven van zijn fondvrienden Berke Willems-Wynants (Eisden 5, 6 en 8 nat. Barcelona 2009), de gebr. Desbuquois (Kapelle o.d. Bos, 1 nat. Barcelona 2006) en Edmond en Freddy Streel (Vreren, 1 nat. Narbonne 2005).
Uiteraard is Theo enkel tevreden met het allerbeste en is hij dus overtuigd dat de nieuwe inbreng zeker zal lonen om zijn rijke kweekstal te verruimen en nog te versterken.
Fondsuccessen
Met al die kwaliteit op het hok, speelt Theo Weytjens uiteraard heel regelmatig zijn kopprijzen en maakt zelfs af en toe een droomuitslag zoals op die Perpignan 2011 waar hij nationaal tegen 5591 duiven 7, 16, 66, 68 en 89 nationaal wint of Barcelona 2010 waar hij
55, 57, 101, 125 en 178 nat. won tegen 12641 duiven
Hij behaalt onderweg ook de nodige provinciale kopprijzen
2002: 1ste provinciaal Dax 599 d. met Jean-Claude (75% Fons van Ophuizen)
3 Prov. Perpignan, 10 nat. Perpignan met de Perpignanduivin (Dochter 702)
2003: 1ste provinciaal San Sebastian met 'Silver' B5090347-01(Kleindochter Melita)
2004: 1ste provinciale asduif grote fond LFM met Mistral (Kleinzoon zus Narbonne)
Mistral wint ook 5de nationale asduif grote fond KBDB
2005: 1 prov. St-Vincent 1331 d. 1 zone 2819d met Anouk, tevens 6 nat 10022 d. (puur van der Wegen)
2007: 3 prov. Barcelona met de Osaka (zoon Inteelt Kuypers)
2010: 2 prov. Perpignan en 7 nat. Perpignan met Nachtvliegster (Kleindochter Osaka x Nelly)
2011: 2 prov. Narbonne YL met de Narbonne (Kleinzoon Jarnac, Belle, Inteelt Kuypers en Nelly, zeg maar de beste lijnen verenigd).
Barcelona
Maar de grote liefde van Theo Weytjens gaat uit naar Barcelona. "Barcelona mon amour" zoals het wel eens heet.
Over de jaren zijn reeds aardig wat kopprijzen behaald op deze koninginnenvlucht:
nationaal tegen toch gemiddeld 12.000 duiven wint Theo Weytjens sinds 1999 o.a.
14, 15, 21, 37, 52, 55, 56, 57, 62, 70, 71, 79, 81, 86, 98 en 100.
Veel Barcelonaspelers kunnen daar enkel van dromen. Maar Theo Weytjens wil nog meer en droomt ervan om nog regelmatiger de absolute top te spelen uit Barcelona, om series neer te zetten helemaal in de spits van het concours zoals hij al eens deed uit Perpignan in 2011.
Het is bekend: winnaars willen nog meer winnen. Dat is zo in alle gebieden van het leven, in alle takken van de sport. In de duivensport is het niet anders. Zelfs wie 10 nationale overwinningen op zak heeft, droomt vooral van die elfde palm.
"Een mens mag toch dromen, neen?" verdedigt Theo zich een beetje. Maar hij moet zich niet verdedigen: een mens moet dromen, moet doelen hebben. Als je het gevoelen hebt dat je alles wel gehad hebt, is het tijd om een andere hobby of uitdaging te zoeken.
De grote korf
Theo behoort bij de grote inkorvers op Barcelona.
"Is het toeval dat de meeste grote inkorvers in Limburg wonen?" vragen we.
"Is dat zo?" werpt Theo de vraag terug.
En we sommen op: Theo Weytjens Zutendaal, Eric Herbots Zoutleeuw, Schreurs-Hauben As, Kempeneers Nieuwerkerken, Willems-Wynants Eisden, Pierre Daenen Tongeren, Bleus Hubert & Marleen Wellen, Jozef Geeraerts Nieuwerkerken... Samen goed voor zowat 500 duiven in 2012 of 4 % van het hele peloton...
"Als je vooral maar niet gaat denken dat het gemakkelijker is met veel duiven," weerlegt Theo. "Als ik er 50 meegeef, dan zijn dat er 50 waarvan ik denk - en waarvan ik hoop - dat ze het zullen kunnen..."
Niemand kan tegenspreken dat - als je de kwaliteit in huis hebt - je kansen om top 100 te spelen statistisch verhogen. Maar kwaliteit moet er natuurlijk zitten.
Waarom het Barcelonaspel met de grote korf meer bepaald in Limburg zo in trek is, weet Theo niet. Maar het zien van de successen bij specialisten als Marc Schreurs, Berke Willems enz. inspireert natuurlijk en zet aan tot navolging.
Maar je mag zeker ook in acht nemen dat de overnacht in Limburg erg in trek is omdat het - minstens in theorie - een spel is met eerlijke kansen voor alle regio's. Omdat alle duiven moeten overnachten, ben je - nog steeds in theorie - iets minder afhankelijk van wind en massa. Op de grote halve fond en dagfond is dat wel eens anders.
Totaal weduwschap
Om zijn dromen waar te maken, beschikt Theo Weytjens over een vrij grote kolonie, zeg maar om en bij de 500 duiven. "Maar de helft daarvan zijn jongen he," nuanceert Theo. Veel kweken en streng sorteren is de boodschap daar in Zutendaal.
Voor het spel opteert Theo voor totaal weduwschap. Je kansen verdubbelen en je komt iets te weten over doffers én duivinnen. Dankzij een goed uitgekiende opstelling van de hokken, moet Theo niet roteren om duivers en duivinnen te laten trainen. De duivinnen gaan achteraan los en komen vooraan binnen op een leegstaand vlieghok vanwaar ze gemakkelijk terug naar hun verblijfrennen kunnen worden gedreven.
De opleiding van de vliegers is vrij klassiek zoals je ze wel vaker ziet bij de grotefondspelers.
Jaarlingen moeten tot Bordeaux (Agen) en eventueel Narbonne als herkansing.
Tweejaarse duivinnen gaan naar de overnacht, terwijl de tweejaarse doffers hiervoor meestal wat respijt krijgen. Alhoewel het hele programma van de Rhônevallei (Montélimar - Orange - Marseille) nu ook niet bepaald voor doetjes is. Het is er wel meer dan eens inbeuken geblazen tegen een ontketende Mistral. Maar om niet alle (duiven)eieren in dezelfde mand te leggen, behoudt Theo ook een ploeg tweejaarse doffers voor om Limoges-Cahors-Montauban af te werken. Als driejaarse gaan ze dan - één en al ervaring - voor het serieuze werk: Barcelona.
Altijd herbeginnen
"Theo, toen je in 1982 de 1e provinciaal pakte van Orléans, dacht je dat duivensport niet eens zo moeilijk was...?"
"Maar daar ben ik al lang van genezen hoor," repliceert onze gastheer, "Duivensport op zich is al moeilijk, maar neem van mij aan dat Barcelona toch wel de moeilijkste discipline is."
"Barcelona is een droom, maar is het soms ook een nachtmerrie...?" proberen we.
"Barcelona is het mooist in de winter, aan de toog, op vieringen, aan de open haard..." grapt Theo, "dan kun je inderdaad nog volop dromen. Je bent in gedachten de ideale kweekparen aan het bijeenzetten misschien wel een nieuw wereldkoppel, bij de jaarlingen zitten enkele grote beloftes... bij de tweejaarse nog grotere... wacht maar tot volgend jaar... en volgend jaar... en volgend jaar...En ondertussen zie je jezelf daar wel staan op dat podium... "
Voor we helemaal de zweverige toer opgaan, vraag ik aan Theo wat er dan zo moeilijk is aan Barcelona.
"Het ergste is dat je steeds moet herbeginnen," zucht Theo. "Als je denkt dat je een mooie Barcelonaploeg bijeen hebt, dan blijft je beste achter, wordt een andere gepakt door de sperwer, vliegt er zich eentje de vleugel kapot, zet je er één op de kweek, een ander komt vergiftigd van het veld terug... ik heb al alles meegemaakt.... Daarom heb ik zoveel respect voor duiven die zich klasseren in de Primus inter Pares-ranking... Nationaal winnen is mooi, maar er zo vijf jaar na elkaar boenk invliegen, dat zijn straffe toeren."
"En toch blijft Barcelona het doel?" vragen we geïntrigeerd.
"Het is sterker dan mezelf. Het is toch het allermooiste: een vroege duif zien thuiskomen van Barcelona..." En we zien zijn gezicht helemaal opklaren alleen al bij de gedachte dat er volgend jaar weer een keivroege zal vallen van Barcelona... Misschien zelfs twee... of drie... of meer...
Een mens mag toch dromen, niet?
Bij de foto's
De Superkweker 702, een directe Harinck-Poelmans uit hun basiskweker de Narbonne, zoon van de Narbonne Nouwen-Paesen. Hij is de rode draad doorheen de kolonie Weytjens.
Zwaar ingeteeld naar het Barcelonakoppel van de gebr. Kuypers. Theo Weytjens zette een hele lijn op rond deze pursang.
Duiven keuren samen met de meester Berke Willems. Weytjens kon op Berke rekenen voor de inrichting van het duivenhok, maar ook voor de rasduiven om dat hok mee te bevolken.
Theo Weytjens: "Een mens mag toch dromen, niet?"
Zicht op de droomwoning en ditto hokken van Theo Weytjens aan de Roelerweg in Zutendaal.
