Dirk "Leekens-Hermans" uit As

Kampioen zijn is plezant...

"Kampioen zijn is plezant" dat zingen al meer dan 20 jaar de spelers en acteurs van FC De Kampioenen. Maar is dat wel zo? We vroegen het aan Dirk Leekens van de formatie Leekens-Hermans uit As. Een kampioen met recht van spreken.

"Stress man, stress en nog eens stress..."

Niemand zal betwisten dat we Dirk Leekens al sinds vele jaren tot de kampioenen kunnen rekenen. Daar staat het onafgebroken sterk spel sinds vele jaren borg voor. Dirk Leekens is ook echt het type van de kampioen: gemotiveerd, gedreven, een winner zeg maar.

Maar zijn kampioenen zo gelukkig? Dirk betwijfelt dat bij momenten. "Natuurlijk is het plezant om kampioen te zijn.", zegt Dirk, "Uiteindelijk doe je het daarvoor, om de hoogst sporten van de ladder te bereiken. Maar aan die ladder komt nooit een einde: je wil altijd maar hoger... Om nog te zwijgen van de hoogtevrees... voor je het weet, lig je immers helemaal beneden." Om maar te zeggen dat 'kampioen zijn' ook heel wat stress met zich meebrengt: de prestatiedruk, de faalangst dat het elke keer weer grondig mis kan gaan, de tijdsdruk om alles op te volgen, de schrik voor ziektes of vormverlies die achter de hoek loeren, schrik om je beste duiven te verliezen, de dreiging van de laffe diefstallen. "Soms denk ik: je kunt misschien maar beter geen kampioen zijn...Maar het is de aard van het beestje hé: als ik de duivensport niet als topsport kan bedrijven, dan kap ik ermee. Ik ben teveel een winnaar." En dat Dirk een winner is, bewijst hij door ook als kapper en destijds als boogie-danser nationale prijzen weg te kapen. Wat hij ook doet, hij moet en zal bij de besten zijn. Dirk staat nu eenmaal graag op een podium... en is het niet als kampioen, dan is het om duiven op te roepen of om feestavonden zoals die van de Gouden Duif of Actie Zorgenkind aan elkaar te praten.

De Barbier van As

Wie denkt dat Dirk Leekens voltijds prof duivenmelker is, heeft het helemaal mis. Dirk is tot nader order in de eerste plaats kapper. Hij heeft een bloeiende kapperszaak in As en eigenlijk laat hem dat veel te weinig tijd en ruimte om zijn hobby te beoefenen op het niveau dat hij dat wil. Gelukkig heeft hij uiterst bekwame en betrouwbare medewerkers in de kapperszaak, zodat hij af en toe wel eens kan spijbelen en het werk aan hen overlaten. Maar dat moet uiteraard binnen de perken blijven wil je je klanten én je medewerkers niet verliezen. Het is dus altijd woekeren met de tijd en de duivensport zo efficiënt mogelijk maken, bijvoorbeeld door een zeer doeltreffende behuizing waar weinig routinewerk is aan de duiven.

En - niet te vergeten - is daar gelukkig de toegewijde vriend en kompaan Willy Smeets die veel klusjes en administratie op zich neemt: duiven pakken, duivinnen klaarzetten en weer afnemen, gaan oplaten, gaan inkorven, duiven melden, klokken wegbrengen... vraag het maar aan Willy en het komt dik in orde. "Als Willy er niet was, dan moest ik vandaag nog stoppen met de duivensport," bekent Dirk. "Zoals de duivensport vandaag als topssport gespeeld wordt, zou ik dat echt niet alleen aankunnen in combinatie met mijn beroep als kapper. Geef Willy maar een dikke pluim in je artikel!" Wat we bij deze doen.

Professionalisering

Het woord topsport is gevallen. Het kenmerkt onze tijd: amateurisme heeft een vieze bijklank gekregen. Als iemand zegt dat je een “amateur” bent, klinkt dat zelden als een compliment. Dat is ook de realiteit in de duivensport. Wie zijn sport amateuristisch beleeft, komt er nauwelijks nog aan te pas. Wat evenwel dat “professionalisme” allemaal inhoudt, daarover zijn de mening en verdeeld. Professionaliteit wordt door sommigen vertaald als veel duiven hebben en met de massa duiven inkorven om kettinguitslagen te maken, voor anderen klinkt dat als wekelijks bij de dierenarts langsgaan, weer anderen vinden dat professioneel zijn betekent dat je met verschillende mensen een volle dagtaak aan de duiven wijdt, om nog te zwijgen van de velen die denken dat professionaliteit vooral te maken heeft met het kennen van de juiste producten om de kolonie “op peil” te houden. Tegen dat laatste heeft de amateur dan uiteraard geen kans meer – denkt hij - om met gelijke wapens te strijden...

En wat denkt Dirk Leekens daar zelf over? "Het is een feit dat de duivensport - zoals alles - in een stroomversnelling geraakt is en razendsnel geëvolueerd is. Zoals vroeger gaat het echt niet meer: je moet er inderdaad dag en nacht voor in de weer zijn: alles volgen, alles opmerken, alles zien en voorzien, je oren openhouden, er alles voor doen. Als je duiven bv. minder trainen, dan moet je niet bedenkelijk staan kijken en een paar dagen piekeren... dan moet je ingrijpen: ze verplicht doen vliegen, ze gaan oplaten en heel snel zien of je ze op die manier weer op dreef krijgt, je afvragen of er iets scheelt aan de gezondheid, het hok, de voeding, het moreel van de duiven... Het seizoen gaat zo snel en de vluchten volgen elkaar zo snel op dat je geen tijd hebt voor improvisatie en nog minder voor afwachten.”

De Figaro van toen

“Is de Figaro van 1993 mee geëvolueerd met de vereisten van het moderne spel?” vragen we een beetje onnodig.

“Zeg maar dat de Figaro van de jaren negentig nu niet meer herkenbaar is… Ik was toen veel nonchalanter, zeg maar veel luier. De jonge Leekens ging toch voor de duiven niet vroeger opstaan… Ik ging naar de hokken als het mij uitkwam en het gebeurde wel eens dat de duiven een maaltijd misten. Laatkomers van de vluchten werden gewoon op het hok bij de andere duiven gelaten... Toen kon dat blijkbaar allemaal… en ik speelde toch helemaal niet slecht he…” Als je, zoals Dirk Leekens in 1999, 3,4 en 6 nationaal Brive kunt spelen tegen meer dan 25.000 duiven, kun je dat bezwaarlijk slecht spelen noemen…

De Leekens van vandaag staat op om 6 uur a.m. zodat de duiven hun natje en droogje krijgen vóór het kapsalon opent. Leekens is een observator geworden: hij wil alles weten en alles zien van zijn duiven: gedrag op het hok, eetgedrag, mest, oefengedrag en noem maar op. Alles op tijd en alles volgens de regels die hij zichzelf oplegt. Is Dirk dan een slaaf geworden van zijn duiven? Helemaal niet: poetsen vindt hij tijdverlies. Daarom zitten de duiven op roosters net als vroeger. Wist je trouwens dat Dirk Leekens één van de uitvinders is van de houten roosters, lang voor die dingen in de handel waren! Voor de rest houdt Dirk van automatisering: elektrische rolluiken met timer, hokverlichting op de klok enz.

“Om aan de top mee te draaien, kun je niets meer aan het toeval overlaten,” zegt Dirk met klem. “De concurrentie is daarvoor veel te bikkelhard geworden. Schrijf maar dat de Figaro van 2010 veel beter bij de les is dan toen…”

Meer dan een systeem

“Horen we Dirk Leekens nu zeggen dat je vooral kampioen wordt met het juiste systeem en met hard werken en stipt verzorgen?” vragen we een beetje voorzichtig. “Ja en neen,” nuanceert Dirk, “Vandaag krijg je het niet meer voor niks, maar het belangrijkste blijven de duiven. Enkel de beste zijn goed genoeg. En dat is een belangrijk aspect van het kampioen zijn en blijven. Op de loer liggen om de supers vast te krijgen en met minder dan het allerbeste niet content zijn. In mijn compagnon Jan Hermans heb ik natuurlijk een ideale partner om dat aspect te realiseren.”

Dirk is ook overtuigd dat het met inteelt heel snel fout gaat. Eens intelen om het bloed van een topper vast te houden mag wel, maar om te vliegen moet je de beste op het hok halen en kruisen: duiven die het nu doen en niet de namen van 20 jaar geleden…

En als we er de stambomen bijhalen van de duiven die het momenteel doen bij Leekens-Hermans, dan vinden we enkel gekruiste duiven: Kannibaal Van Dyck x duiven van onze betreurde vriend Pros Roosen zijn een beetje de toverformule anno 2010. Een kruising die het ook geweldig doet is Kannibaal x Nationale I van Schellens via Herbots. Het betreft inzonderheid de kweek uit een dochter van die Nationale I met het Supercrackje Pros (dat dan weer een dochter was van de 327 van Pros Roosen). Deze fameuze dochter Nationale I was van ‘98 en verblijft jammer genoeg niet meer op het hok.

National Kannibaal

Een schitterend voorbeeld van die laatste kruising is de “National Kannibaal”, een blauwe jonge doffer van 2010 met ring 5156002-10. Vader is de 366-06, een ingeteelde kleinzoon van de Kannibaal x de 482-01, dochter van hun eigen stamduif Lucky Luke (zelf 1e Prov. Orléans 5277 d. en daarna topkweker, nog deels oude Schellensbasis via nonkel Luc Liebens) met de genoemde dochter Nationale I (Schellens x Roosen via Herbots).

Deze National Kannibaal dankt zijn naam niet enkel aan zijn voorouders, maar vooral aan wat hij zelf als jonge duif neerzette op de nationale vluchten:

• Bourges 1/140
  (in de provinciale en andere dubbelingen: 8/1188; 18/2890; 57/9512; nationaal 189/30742)
• Argenton 1/777
  (in de dubbelingen: 3/1689; 12/6036; nationaal 40/22442)
• La Souterraine 1/594
  (in de dubbelingen: 3/1047; 12/4540; nationaal 52/17017)

De National Kannibaal wordt hiermee beste jonge doffer op 3 nationale vluchten en een stevige kandidaat voor diverse titels in klein en groot verband.

Tweede getekende

Je zal maar als goede duif geboren worden op een hok waar een dergelijke super als de National Kannibaal naar de kroon dingt. Je wordt meteen gedwongen in een schaduwrol naast die onoverkomelijke kroonprins… Dat overkwam de Young Princess, ring 5156027-10.

Haar palmares als jonge duivin mag nochtans ook wel gezien worden:

• Vierzon 1/37 (2/511 3/2457 S-Nat.)
• Bourges 12/140 (62/1188; 254/2890; 606/9512; 1948/30748 Nat.)
• Argenton 109/777 (317/1689)
• La Souterraine 3/66 (13/594; 257/3923)
• Guéret 3/435 (13/775 andere dubbelingen nog niet gekend)

Toch ook een leuke duif om mee naar de nationaals voor jonge duiven te trekken.

Haar vader is een directe van Pros Roosen uit de Blauwe Prins (Zoon Freddy) met zijn 4 en 11 nat. Bourges. De Blauwe Prins zat daarvoor gekoppeld aan de Supermama die Dirk Leekens bezit uit de Nationaal van Pros (1 nat. Bourges) met een dochter van de Châteauroux. Het allerbeste van Pros verenigd dus.

Haar moeder is – weeral – een kleindochter van de Kannibaal. Uit een ingeteelde zoon van de Kannibaal x volle een zus van de Reza en van de Farah Diba van Marijke Vink, dus weeral van het allerbeste Kannibalenbloed.

Je duiven naar de wind zetten…

Van meelopers wordt wel eens gezegd dat ze hun hoed naar de wind zetten. “Maar ik ‘zet’ mijn duiven naar de wind,” stelt Dirk Leekens.

Duivensport anno 2010 is immers ook een spelletje Stratego geworden in de ogen van Dirk. Hij bestudeert zeer grondig de resultaten met vooral aandacht voor massa, ligging, windrichting, weersomstandigheden. “Een leerrijke studie,” weet hij. “Laat je door niemand wijsmaken dat de goede altijd en overal kunnen winnen. Als je de wind en de massa tegen hebt, ben je kansloos op de grote halve fond en dagfond. Iedereen heeft tegenwoordig goede duiven en een goed systeem. De kop van de wedstrijd wordt tegenwoordig meer dan ooit op het scherp van de snee gespeeld. Je moet dus weten welke duiven je wanneer en waar inzet… Doe je dat niet, dan kun je zoveel klop krijgen als je wil… Ik spreek over de kop spelen he, prijzen pakken is niet het probleem.”

Dirk heeft op zijn computer zeker 10 koppelingen staan naar weersites met satellietbeelden, wolkenfoto’s en alles erop en eraan. “Ik kan bijna net zo goed het weer en de wind voorspellen als die mannen op tv en radio,” grapt Dirk. Maar hij meent het wel, de doorgedreven studie van weer en wind is bij hem een deel van de topsport.

“Als ik 10 jaar jonger was, zou ik misschien nog verhuizen…,” mijmert Dirk Leekens, “ergens gaan wonen waar je in de goal ligt, zoals dat heet. Waar ik nu woon, heb je te vaak alles tegen om nationaal naar de spits te spelen. En kappers zijn er overal nodig he…”. Wie nu denkt dat Dirk Leekens excuses zoekt, moet maar eens een paar keer naar de “duivenradar” kijken als de duiven nationaal vallen van 500 km en meer… Dan weet je wel wat hij bedoelt.

Medische en andere begeleiding

“Als het nodig is, moet je meteen ingrijpen” lees je wel vaker in reportages van gelauwerde kampioenen. Maar wat bedoelen ze dan? Naar de fles grijpen? In zeven haasten naar de veearts trekken? Misschien kan Dirk Leekens ons verklappen wat dat eigenlijk betekent.

“Vroeger dacht ik ook dat dit betekende om de duiven iets te geven, een ontsmettingsmiddel, antibiotica, een spuitje… Maar ik ben door schade en schande slimmer geworden. Ik geef hoe langer hoe minder, maar niemand gelooft dat natuurlijk. Let op, dat betekent niet dat je niet moet bij zijn om te weten wat er op de markt is en wat er tegenwoordig zoal gegeven wordt tegen de klassieke besmettingen: tricho, koppen, paratyfus… niemand is er helemaal vrij van.” Dirk kocht zichzelf een professionele microscoop en ging in de leer bij niemand minder dan Ferdi Vandersanden om de stiel van het duiven onderzoeken te leren. Trichomonaden en ander ontuig hebben voor hem vrijwel geen geheimen meer. Voor een grondiger check-up gaat hij naar dezelfde Ferdi Vandersanden.

Als er toch wat moet gegeven worden, zweert Dirk bij de producten van Belgica-de Weerd, als daar zijn Belgamagix, Belga White enz.

Blinde kuren worden niet gegeven behalve dan een paratyfuskuur van 5 dagen in de tweede helft van de rui. “De duiven zijn dan op hun zwakste en dan kun je maar beter een mogelijke sluimerende paratyfus te snel af zijn,” verklaart Dirk zijn handelwijze.

"Ze moeten eten, verdorie"

We weten ondertussen dat Dirk Leekens met de jaren veel nauwgezetter met zijn duiven is gaan omgaan: voor laisser-aller is er geen plaats meer. Toch willen we nog weten op welk vlak zijn inzichten in het duivenspel het meest grondig veranderd zijn. “Op het vlak van de voeding,” zegt Dirk zonder aarzelen. En hij verklaart zich nader: “Ik heb ook jaren geloofd dat je duiven moest karig voederen, ze scherp houden, veel zuivering geven, in een dip brengen en dan opvoederen enz. Ik geloof dat allemaal niet meer. Kijk maar eens naar de renners van de Tour de France: die zijn de hele dag aan het eten: energiedranken, mueslirepen of granenbiscuits, astronautenvoeding. Doen ze dat niet, dan krijgen ze de zogenaamde hongerklop. Waarom zou dat bij duiven anders zijn? Natuurlijk kunnen we hen geen krachtvoer meegeven voor onderweg, maar we kunnen wel hun reserves maximaal aanvullen…”

Dirk laat zijn vliegers altijd hun goesting eten van de strafste mengeling die hij kan bedenken: een mengeling van 2 soorten superweduwschapsvoer met daarbij 15% snoepzaad en 15% pindanoten. Alstublieft. “Vergeet niet dat de duivinnen elke week zowat 500 km moeten vliegen en de doffers om de twee weken op de dagfond. En dan de training niet vergeten… Sedert ik mijn duiven eten geef vóór de training, blijven ze gemakkelijk anderhalf uur op topniveau trainen. Dat zijn toch ook heel wat kilometers, neen? Kijk, als je ze met lege maag de lucht instuurt, dan beginnen die na korte tijd al aan hun portie eten te denken en dan gaat de lust om te trainen snel over.”

Wie twijfelt aan de deugdelijkheid van Dirks redenering moet er maar eens wat uitslagen naast leggen…

Enkele uitslagen 2010

Een kleine bloemlezing uit de resultaten van het voorbije seizoen: in de lokale fondclub behaalt Leekens-Hermans 21 x 1^ste (waarvan 15 x 1+2 en 8 x 1+2+3 en zelfs 2 keer de 5 eersten)

Provinciaal was dat goed voor 2 x 2de, 5 x 3de, 5 x 4de enz. Alleen die eerst provinciaal kwam er dit jaar maar niet uit. Nationaal vlogen zijn duiven dit jaar 16 x top 100…

Zonder u te willen vervelen met opsommingen, toch deze pareltjes van uitslagen:

• Châteauroux 13/06, 509 Jaarse: 1-8-9-12-18-19-51-56-60-…..29/48
• Argenton 26/06, 204 oude: 3-9-10-14-16-18-28-……15/32
  274 jaarse: 1-5-6-8-14-17-18-21-27-28….23/48
• Limoges 04/07, 245 oude: 3-4-8-18-31-41-43….8/16
• Bourges 24/07, 762 jaarse: 2-19-20-21-22-23-31-38-39-45….25/36
  1188 jonge: 8-10-25-39-49-53-62-80-88-….12/22
• Tulle 31/07, 283 oude: 1-6-18-21-23-27-….10/24
  347 jaarse: 4-9-10-12-13-19..10/12
• Argenton 09/08, 777 jonge: 1-4-41-80-83-…10/30
  372 jaarse: 1-4-10-12-15-21-42-44-46-…..23/36
  366 oude: 2-3-11-15-17-21-21-24-25-30-34-……19/32
• La Souterraine 21/08, 594 jonge : 1-13-27-28-36-37-44-50-51….17/25
  326 oude : 5-8-11-12-15-22-23-25-29-30-…..30/54
• Guéret 04/09, 435 jonge : 3-4-7-20-22-30-37-44-…..15/27
  158 oude : 5-7-15-19-26-27-28-31-47 9/16

"Deze wil je toch niet..."

Na al dat cijfergeweld willen we toch ook eens een paar exemplaren zien van de vogels die deze uitslagen neerzetten…

Bij het hokbezoek duwt Dirk me heel serieus na elkaar twee duivinnekes in mijn hand. Ik zeg niets maar denk: "Bij mij waren die al lang dood... ". Plastieken stuitbeentjes waar je gemakkelijk een duim tussen krijgt... Het verwondert me een beetje dat die hier op het hok zitten. Dirk doorbreekt mijn stilte met een mysterieus: "Deze wil je niet zeker?..." Nog voor ik kan antwoorden, voegt hij eraan toe: "Het zijn van mijn beste. Het zit in de soort. En enkel de duivinnen hebben het. De broers zijn normaal gesloten. Ze komen van een duivin van Pros Roosen en Pros had me verwittigd: Dirk, zelfs al staan ze open en ze vliegen koppen, laat ze maar vliegen..." Weeral een les in nederigheid. Wat kennen we tenslotte van een duif? En toch kan ik de gedachte niet onderdrukken dat je met dit frame geen zware fond kan vliegen. Maar voor Dirk hoeft dat al een tijdje niet meer.

Het kerkhof van de (grote) fond

De aandachtige lezer zal opgemerkt hebben dat tussen de gespeelde vluchten geen namen meer opduiken als Pau, Barcelona, Perpignan, Narbonne… En dat voor een speler die het wereldrecord bezit van 8 prijzen uit Barcelona met dezelfde duif, die destijds zilver won op de Europabeker grote fond…

“Zijn de fondambities definitief opgeborgen, Dirk?”

“Dat mag je wel stellen. Zeg nooit ‘nooit’, natuurlijk, maar eigenlijk denk ik om die vluchten nooit meer te spelen…” De voornaamste reden die Dirk Leekens aanhaalt, is dat de grote fond teveel pluimen kost. Rampvluchten en ongelukken opzij gezet, verlies je veel minder duiven van de grote halve fond en dagfond. En het is ook veel diervriendelijker: met en beetje geluk zijn ze ’s avonds terug thuis. Natuurlijk speelt het argument dat je op die haalbare afstanden de duiven vaker kan spelen, ook mee.

“Ook het hele gedoe met het nachtvliegen en het onrecht van de neutralisatie begon aardig mijn keel uit te hangen…’” voegt Dirk er nog aan toe. “Alle duiven moeten dezelfde kansen krijgen en op de grote fond is dat al lang niet meer zo. Als er dezelfde dag duiven vallen op de voorvlucht, ben je op de langere afstanden meestal op voorhand verslagen… en daar doe ik niet meer aan mee. Zo simpel ligt dat.” Leekens verbergt niet dat hij daardoor ook wel iets mist: een duif zien thuiskomen van Barcelona geeft toch wel een speciaal gevoel. Dat geeft hij graag toe.

Supermama

Maar even terug naar die duivin van Pros, want die duivin is niet zomaar de geringste! Het betreft namelijk een dochter van “de Nationaal”, lees zijn 1^ste nationaal Bourges. Het was ook Pros niet ontgaan dat deze dochter Nationaal bij Leekens-Hermans goede duiven gaf aan de lopende band. “Pros heeft hemel en aarde verzet om deze duivin terug te kopen. Hij heeft er letterlijk een klein fortuin voor geboden…” Uiteindelijk werd een minnelijke schikking gevonden en keerde de duivin elk jaar terug naar Pros om enkele rondes te kweken in samenkweek. En dan kreeg Dirk Leekens er zelf ook wat van terug natuurlijk.

Dirk noemt zijn topkweekster de Supermama. Ze draagt ring 5241896-03 en is zoals gezegd dochter van de 1 nat. Bourges van Pros gekoppeld aan een dochter van de Châteauroux van Romain Schots. Ook al niet mis.

De samenkweek heeft ook Dirk Leekens geen windeieren gelegd! Pros zette de Supermama immers tegen zijn allerbeste duiven. Zo kwam Dirk Leekens in het bezit van een zoon van de Blauwe Prins x de Supermama en recent nog van een zoon van de Freddy x de Supermama. Toen Pros deze “Freddy Junior” (met ring 5130845-09) overhandigde sprak hij de veelbetekenende woorden: “Dirk, dit is een Mercedes die je nu krijgt van mij…” Of deze Mercedes zijn beloften op de kweek zal waarmaken, zal Pros jammer genoeg niet meer meemaken.

Toch nog heel snel een greep uit de prestaties van enkele directe kinderen van deze Supermama:

• 09-5062267 wint Bourges 1/260 (10/4377  25/11797 en 76/37357 nat.) en Guéret 1/265 (ook 1^ste in de dubbeling 1/1111;  2/3974 prov. en 4/14245 nationaal)
• 09-5062266 wint La Ferté 14/1043, Guéret 18/1111 (18/1111; 48/3974 en 72/14245  nat.) en Argenton 5/146 (72/14245  nat.)
• 05-5148193 wint Bourges Nationaal 77/11252 en Brive 1/121
• 05-5148192 wint 28 prijzen waaronder Argenton nat. 87/4704 en La Souterraine prov. 12/540
• 07-5081331 wint 17 prijzen w.o. Châteauroux 1/120 (7/3130 en 20 nat. van 9030)
• 07-5081432 wint 29 prijzen waarvan 17 keer per 10 waaronder Souilliac 1/63 (4/317 en 26/1254 nationaal zone), Tulle 94/2198 nationaal zone
• 07-5081425 wint Montluçon 1/136, Limoges 77/2429 nationaal zone en Souilliac 36/402 prov.
• 10-5156182 wint 8 prijzen als jonge duif : Nanteuil 1/245, Nanteuil 17/337, Laon 6/410, Laon 6/256, Chimay 17/463, Sézanne 12/214, 129/4545 Nanteuil 15/203 , 5/725 Chimay
• 10-5156050 wint Bourges 4/140 (35/2890 of 101/9512 nationaal zone.

Met zo een kweekmoedertje op het hok is kampioen zijn inderdaad plezant.

"Wees maar gerust dat de Figaro van de jaren 90 veel wijzer is geworden en veel beter bij de les. Maar de duivensport was 20 jaar geleden toch een stuk relaxer..."

Als de duiven moeten vallen wordt er - zoals overal tegenwoordig - duchtig heen en weer gebeld. De kunst bestaat erin om als eerste te kunnen zeggen "Ik heb er één en het is de eerste gemelde... Wacht, hier komt er nog één..."

Duiven letten bij Dirk is elke week spektakel gegarandeerd. Naast Dirk zit steun en toeverlaat Willy Smeets. "Zonder Willy, moest ik vandaag nog stoppen of minstens al mijn ambities als topsporter opbergen..."

Dirk met één van zijn toppers: de Blue Viagra. Met dergelijke cracks op het hok is kampioen zijn inderdaad plezant.

• Vorige
• Volgende